Hulde aan de ANWB!

Gisteravond- en nacht waren in vele opzichten gedenkwaardig. Allereerst omdat na maanden wachten het nu eindelijk 9 september was, de dag van het concert van Coldplay in het Goffertpark in Nijmegen.

Met drie vrouwen en één man gingen we vanuit het noorden op weg naar Nijmegen. We waren in goed gezelschap van zo'n zestigduizend anderen die voor een groot deel de snelwegen onveilig maakten. Al ver voor Arnhem, kwamen we dan ook in eindeloze file's terecht. Maar dat mocht de (voor)pret niet drukken. Alleen ons vervoermiddel had wat last van "warmte" en het metertje wat aangeeft dat de motor toch wat last had van de hitte, steeg wat onrustbarend. Dus de truc van de "verwarming aan en raampjes open" werd al snel toegepast.

Na een rit van bijna vier uur vonden we een parkeerplaats en togen we op weg naar het Goffertpark. Druk, maar erg georganiseerd, topsanitair wat ook nog eens schoon was (en tussendoor werd schoongemaakt) en de muziek was fantastisch.

Vuurwerk, gekleurde ballonnen, meezingen en dansen.... Fantastisch pianospel van Chris Martin de zanger, die zo'n rare houding heeft achter het klavier.

Kortom één van de beste concerten die ik ooit heb bijgewoond.

Goede concerten duren altijd te kort en na nog een hapje en een drankje, gingen we richting auto. Na ruim drie kwartier waren we eindelijk de stad uit en toen ging het mis. De meter schoot echt in het rood en nu kwam er rook onder de motorkap vandaan. Alarmlichten aan en de hemel zij dank, even verderop was een tankstation. Die is er altijd als er iets mis gaat met een auto waar ik in zit of rijd, ik heb een hele goede beschermengel!

Tamara, onze Bob en eigenaar van de Peugeot, belde de ANWB en na een half uurtje kwam er dus zo'n mooi geel busje. Overigens de interieurs van alle auto's van de ANWB worden door het bedrijf van mijn broer en scchoonzus gemaakt.

De radiateur was stuk en ook na de hulp van de ANWB monteur bleek de auto de verre rit niet meer aan te kunnen. Er werden door de monteur diverse grappen gemaakt over franse auto's en "het in de fik steken ervan" maar dat hield de stemming er gek genoeg wel in.

Maar we konden dus niet verder en dan komt er zo'n mooie sleep/takel/oplegger die de peugeot oplaadde en ons vervoerde naar Wijchen alwaar we koffie kregen en een vervangende auto. Nagelnieuw, een hele luxe Lancia.

Uiteindelijk waren we om half zeven weer thuis, Cathelijne, de oppas had thee en koffie en baby Tessa de dochter van de oppas sliep door alles heen.

Kortom, hulde aan Pieter van de ANWB, Dennis van het takelbedrijf en Cathelijne die dacht dat we flink aan het feesten waren geweest in Nijmegen. Nee dat laatste dus niet, in plaats daarvan deelden we de laatste mentosjes bij het gesloten tankstation even buiten Nijmegen.

Hulde in het kwadraat voor Tamara, die koelbloedig bleef en vanochtend alweer om negen uur moest werken. Een wereldmeid!!!