woensdag 25 juli 2012

Van de rug en de tuinman

Ale enige maanden lang heb ik last van rugpijn.
Niks bijzonders, dacht ik.
Daar heeft een ieder wel eens last van en wat vanzelf komt, gaat ook vanzelf weer weg.
Ik deed wat oefeningen die ik ooit had geleerd om het euvel te verdrijven.
Het hielp geen steek.
Sterker nog de uitstralende pijn die helemaal naar mijn voet toeliep, werd heviger.
Ik sliep vier uurtjes 's nachts en werd dan wakker.
Zou ik aan een nieuw matras toe zijn?

Ik kreeg het advies om toch maar naar de huisarts te gaan.
'Een klassiek geval van Ischias mevrouw' luidde de diagnose van de arts.
Met een recept voor een ontstekingremmertje en een verwijzing naar de lokale fysio ging ik huiswaarts.

Op onderstaand plaatje ziet u in het rood aangegeven waar de pijnpunten zich bevinden.
En dan bleek ook nog eens dat ik de Ischias aan twee kanten heb.
Dus die rode lijntjes moet u dubbel zien.
Ik zag ook een beetje dubbel, zeker toen ik van het fysiomeisje hoorde dat het wel lang zou duren voordat ik van de kwaal verlost zou zijn.
De behandeling is niet leuk.
Het is een soort van marteling die ik onderga.
Het bestaat uit massage van de lagere bilspieren....
Je ligt daar met een onblote bilpartij en en daar gaat iemand fiks tekeer.
De tranen lopen me af en toe over de wangen en ik ben niet bepaald kleinzerig.
Ik loop met gemak twee weken rond met een gebroken knie.
(Tja ik zeur er even rustig op los, maar dat helpt, hoop ik, alles voor de genezing)


De kwaal belet me om nu eens echt werk te maken van de tuin.
Gelukkig heb ik een pa die de moestuin bijhoudt, maar ik heb ook nog een siertuin.
En die schreeuwt om aandacht en arbeid.
Ik durfde dus de tuin niet meer in....

Wat te doen?
Ik plaatste in uiterste nood een oproep op 'offertevergelijker' voor hoveniers.
Ik zag de bui al weer hangen.
Eindeloos wachten op reacties, want ik had geleerd van de offerterende aannemers.
Je zou denken dat er geen recessie is.

Maar hoveniers reageren in rolletjes van zes en dan in het kwadraat.


Het leuke is dat ze allemaal een andere inschatting hebben van de klus.
Er moeten twee borders leeg worden opgeleverd.
Vuil voeren we zelf af.
Planten die overblijven uit de ene border kunnen we herplanten in de andere border.

De rekenmachine van de hoveniers doet vervolgens zijn werk.


Waar de ene hovenier een half dagje voor nodig heeft, doet de andere er zeker twee dagen over.
Het resulteert in een prijsverschil van meer dan vijfhonderd euro in de offerte's.

Ik heb mijn roeping gemist...
Ik had hovenier moeten worden.
Ware het niet dat mijn rug het niet zo'n goed idee vindt.



zondag 15 juli 2012

Nieuwe garens

Wol spinnen, dat is mijn hobby en je kunt het zo fijn combineren met teevee kijken.
Ik kan nu eenmaal niet zo goed stilzitten en ik wordt van dat niets doen, knap ongedurig.
Het lekkere van spinnen is dat je handen bezig zijn, je voet(en) doen ook nog iets en er ontstaat een draad.
Nog een pluspunt is dat je er een beetje slaperig van wordt.
Althans dat geldt voor mij.
's Avonds kijk ik nog even wat 'stichtelijks' op de beeldbuis en ik kan met het hoofd na het spinnen geheel leeg, lekker de slaap vatten.

Hoe kom ik aan een nieuw idee voor een garentje?
Ach dat komt zo zomaar spontaan oppoppen in het brein.
Inpiratie is zo'n groot woord, maar meestal heeft het iets te maken met wat ik tegen kom als ik wandel.

Thuis gooi ik wat wol en vezels door de kaardemolen en soms lukt dat in één keer.
Maar soms ook niet....
Het beoogde effect blijft uit. De kleuren combineren niet goed of vallen weg ten opzichte van elkaar.
Maar al doende leer je heel veel.

Er zijn ook van die periode's dat ik geen zin heb in het kaarden van wol.
Dan pak ik iets uit mijn 'winkel' en ga daarmee aan de slag.

De volgende nieuwe garentjes zijn zo ontstaan.

Allereerst 'Rose' een garentje wat bestaat uit lichtroze merino met zijde en een wat donkerder tintje merinowol.
U ziet het op de volgende foto.


'Rosie' is het zusje van 'Rose' en heeft wat meer een lichtroze tint.

De zijde zorgt in beide garens voor een 'glimmertje' en het garen heeft door de toevoeging een stralende glans.

'Rosie' is iets dunner dan 'Rose', dat komt omdat ik het lekker vond om fiks dun te spinnen.
Je bent dan wat langer bezig en als je nét in een ultraspannende etappe zit van de Tour de France, dan kun je langer met je wol toe.
Ik betrap me er wel op dat ik als de renners harder gaan fietsen, ik ook de neiging vertoon om sneller te trappen....

donderdag 5 juli 2012

Je gaat op vakantie en je neemt mee....

U kent het wel, u gaat op vakantie en u maakt lijstjes.
Alles staat erop, van Aardappelen tot Zwempak.

Die lijstjes maak ik allang niet meer, ik stapel kledij in een wasmand, ga nog eens langs de bibliotheek en neem een forse stapel boeken mee en tegenwoordig pak ik de Victoria (lees opklapbaar spinnewiel) in en neem voldoende wol mee.
De aardappelen koop ik wel op de plaats van bestemming.

Ik kan niet meer zonder spinnewiel en wol als ik weg ben....
Ik ben namelijk verslaafd aan het spinnen en het rustgevende aspect van het ronddraaien van het wiel.

Viltvriendin Ria, van Viltatelier de Hoeve, maakte kennis met mijn Louët Victoria.
Ze stond op het punt om met haar campertje af te reizen naar Schotland.
Met wat vakantiegeld wat nog geen duidelijke bestemming had, ze twijfelde over de aanschaf van een I-Pad, overwoog ze de aanschaf van de Victoria.
Het spinnen op het dubbeltraps spinnewieltje beviel haar zo goed dat ze toch besloot om een Victoria aan te schaffen.

Tussen de levertijd van een week en haar vertrek zat te weinig tijd.
Dus mocht ze mijn eigen Victoria meenemen naar Schotland.

Hieronder ziet u Ria heerlijk spinnen in de buitenlucht met een fantastisch uitzicht op de "Scotch Mountains" , hond Kalle zit braaf naast haar.


In Schotland regent het wel eens....
Dat is niet erg, vanwege de regenval is het er ook juist zo groen en zo mooi.
In de camper is het dan goed spinnen.


In een caravan of camper is het vaak woekeren met ruimte.
Je moet alles opruimen om weer naar bed te kunnen.
"Victoria" paste zich prima aan aan de omstandigheden en ingeklapt nam ze haar plekje in onderin de linnenkast van de camper.


Voor Ria was het spinnen heerlijk om te doen en weer eens wat anders dan het lezen van ettelijke boeken, het invullen van woordpuzzeltjes en het doen van sudoku's.

Overigens is de Victoria een volwaardig spinnewiel, dus niet alleen geschikt voor vakanties's maar ook om dagelijks op te spinnen...

Zeker voor kleinbehuisden is het de oplossing.
Het is geen 'sta in de weg', maar een klein en volwaardig spinnewiel waar je alles op kunt spinnen.

Dus, voor wie nog op vakantie gaat en graag spint, overweeg de aanschaf van de Victoria.
Vergeet de wol niet mee te nemen op uw trip!

zondag 1 juli 2012

Wolmarkt Orvelte aankoop nummer twee

Het geld brandde vandaag misschien een beetje in mijn zak...
Maar ik heb er geen spijt van!
Want een vrouw zonder tas, is als een ridder zonder paard.
En ik kom niet om in de bijouteriën en mode-hebbedingen, dus mag ik eens in de pak 'm beet tien jaar, een beetje uit de band springen?
Ja, dat mag ik.

Wol is een veelzijdig product en het wordt al hergebruikt als het vers van het schaap komt.
De wol zorgt voor warmte en isolatie van het dier.
Daarna gaan wij er als mens, leuke en nuttige dingen mee doen.

We spinnen, breien, haken, weven en vroeger heeft menigeen onder de wollen dekens, de koude nachten in slecht geisoleerde slaapkamers doorgebracht.
Veel dekens waren van hollandse makelij.
Maar blijkbaar kwam de klad in de wolverwerking in ons land en we kozen ook nog eens massaal voor het dekbed.

In het kader van het hergebruik en het recyclen, zijn er mensen die van die oude wollen dekens weer nieuwe producten maken.

Zo'n productieve mevrouw kwam ik vandaag tegen.
Tassen maakt ze, van de oude AABEE en Nolanda dekens.
En niet zomaar tassen!

Neem maar eens een kijkje bij de hieronderstaande kiekjes van mijn aankoop.


Lekker ruim van binnen en gevoerd met gewatteerde stevige stof met een extra afsluitbaar vakje.


Er zitten ook nog de kekke labeltjes op van de originele deken.



Een detailfoto van de hengels,


Hierboven ziet u dat er ook nog aan een vakje voor de mobiele telefoon is gedacht.

En als u goed kijkt ziet u op de achtergrond Lucy nog even racen....


Hieronder nog even de tas aan de deur van de deel, de deur wordt binnenkort vervangen door een nieuw exemplaar.
Soms is hergebruiken nu eenmaal niet meer mogelijk....

Bent u ook op zoek naar zo een bijzondere tas?
Laat het dan maar even weten.
De 'tassenmevrouw' heeft helaas geen website, maar ik kan u wel voorzien van haar adres.











Wolmarkt Orvelte, aankoop nummer één....

Het was vandaag een prachtige dag!
Lekker weer en we dachten bij onszelf 'ach laten we de provincie weer eens intrekken'.
We vereerden het museumdorp Orvelte met een bezoekje.
Dat was een beetje een voorspelbaar uitje, want het was er namelijk schaapscheren.
Om de boel wat meer op te luisteren met wol en wolactiviteiten, was er een heuse wolmarkt georganiseerd.

Het was druk aldaar.
De parkeerplaatsen waren gelukkig ruimschoots voorhanden en er klonk al van verre, folkmuziek.

Op Ierse klanken werden de waren aan de man en voornamelijk de vrouw, gebracht.
De lucht van verse stroopwafels, vermengde zich met wierrook van een kraampje wat deze stokjes verkocht.

Ik weet niet of u het ook heeft of ook zo ervaart, als je één wolmarkt gezien hebt, heb je al een idee hoe de volgende is.
Veel kraampjes zijn bijna identiek qua koopwaar en aankleding.

Toch vond ik uitschieters!
En hoe. Ik ga er vandaag dan ook wel twee stukjes aan wijden!

We liepen al bijna meteen bij binnenkomst op de kraam af van Huberdien Sassen.
Huberdien is vrijwiller bij de schaapskudde van Westerbork, die overigens zijn onderkomen al jaren heeft in Orvelte.

Huberdien heeft een passie voor wol.
Dat is niet zo gek als je altijd maar tussen die schapen zit.
En wie appelen vaart, wie appelen eet.
Dus veel van de wol wordt verwerkt door Huberdien.
Maar het meest opvallende aan haar werk is wel dat ze een compleet eigen stijl ontwikkeld heeft.
Onder de naam 'Atelier Wolkewietje' verkoopt ze haar maaksels.


Naast de woonaccessoires zoals kussens en plaids, maakt ze beesten.
Handpoppen maar ook wandobjecten in de vorm van schapenkoppen.
In een combinatie van naaldvilten en natvilten maakt ze de mooiste en zeer natuurgetrouwe dieren.

Zowel de heer des huizes als ikzelf, vielen als een blok voor een wit met grijs en zwarte schapenkop.

Hier ziet u onze nieuwe inwoner, straks als de bedrijfsruimte klaar is, krijgt hij een eervolle plaats.


Hieronder nog even een andere schapenkop van Huberdien Sassen.




Wellicht komt Huberdien op termijn, hier lesgeven in het drie dimensionaal vilten.
Maar dat is nog een beetje toekomstmuziek, we houden u wel op de hoogte als het zover is.

In de tussentijd kunt een kijkje nemen op haar site, www.wolkewietje.nl