Van Anda's handen

Het spinnen en het wolvirus zit Anda in het bloed.
Vorig jaar deed ze hier haar eerste ervaringen op in het verwerken van wol.
We hadden een leuke dag samen en dat resulteerde in een vriendschap en nu een samenwerking.

Anda heeft een zwak voor lokale, inlandse wol.
Voor een ieder die denkt dat wol van hollandse schapen prikt en niet geschikt is voor verwerking, nou dat is niet zo!
De wol van inlandse rassen kan juist bijzonder mooi zijn.
Zeker de lamswol is vaak van een hele goede en draagbare kwalitiet.

Anda maakte al een erg mooie tuniektrui van wol van het Jacobschaap.
Alle bruin, beige en grijstinten zitten erin.

Vervolgens maakte ze een vest met een dubbele kraag van grijze wol van de Blauwe Texelaar.
Deze schapensoort levert een prachtig gemeleerde tint grijs.

Anda en ik gingen op een zeer koude en regenachtige dag naar een plaats in Drenthe waar een wolfeest werd gehouden.
Ik weet niet of het nu aan het weer lag, maar we kwamen op een lumineus en verwarmend ideetje.
Er moesten plaids komen, van echte wol, handgesponnen en verwerkt tot stevige en robuuste woonplaids, geschikt voor binnen en buitengebruik.

Anda ging aan de slag met emmers, teiltjes, heet water en wasmiddel.
De vachten die we voor dit doel bedacht hadden, moesten schoon!
Daarna kwam het kaarden aan de orde.
Er ging heel wat wol door de kaardemolen en Anda spon de wol tot ze genoeg had voor een plaid.

De witte wol komt van het Drents Heideschaap, ook al hier in de buurt gefokt en gehouden.

Na ampele pogingen met de breipennen, die niet zo mooi werden naar Anda's zin, greep ze naar de haaknaald.
Dat paste beter bij de wolsoort.

Het resultaat mag er zijn.
Prachtige plaids, warm, wollig en van lokale dieren.
100% handwerk.

Deze plaids zijn vanaf nu in de webwinkel van Kleiendraad te koop.

Op de thee

Recentelijk was ik jarig. Ja alvast bedankt voor uw felicitaties.
Omdat er hier druk gewerkt werd op de doordeweekse dag, die alweer een nieuw jaar markeerde in mijn leven, besloot ik het niet te vieren.
Althans niet thuis, maar wel op een dag dat het me beter uitkwam in een klein clubje van ouder plus vriendin, schoonmoeder en mijn partner.

Ik wilde iets anders, iets ontspannends en geen werk aan koffie, drank, gebak en hapjes. Dat wilde ik nu eens laten doen.
Lekker onderuit zitten en verwend worden.

In het Dagblad van het Noorden, gaan twee redacteuren steeds eten, of iets anders culinairs doen in Drenthe of Groningen.
Zo genoten ze (van) een 'high tea' in Eesergroen.
Bij 'Lucy's Inn' aldaar.
Het werd een lovend verhaal.

Nu kun je tegenwoordig overal high tea-en.
Maar bij Lucy moet u dat echt eens doen.

We hebben er een tiental jaren geleden al eens gegeten en het was echt lekker.
De kok was toen net in liefde gevallen met een echte engelse, dat is dus Lucy.
Lucy verruilde het regenachtige Groot-Brittannië voor het regenachtige Nederland.
Samen zetten ze de zaak voort en Lucy's kwaliteiten op het gebied van gebak en brood zijn fenomenaal.

Er komt niets uit een pakje of een zakje.
Alles is vers en zelfgemaakt. De thee is van losse blaadjes in een tissue achtig zakje, het brood van de sandwiches ook zelfgebakken, jam huisgamaakt en vast ook nog zelfgeplukt.

We begonnen met een warme quiche. We hadden niet geluncht, dus dat vulde onze knorrige magen al een beetje.

Daarna kwam een etagére ter tafel met drie borden erin.
De onderste bevatte vier soorten sandwiches. Met vier overheerlijke hartige vullingen.

Op het middelste bord de scones, met drie soorten huisgemaakte jams en room. De scones waren niet hard en taai, maar luchtig en knapperig.
De jam was goddelijk, ik vond vooral de framboos erg lekker.

Bovenop, vijf soorten gebak.
Chocoladegebak, citroengebak, victoria spongecake en nog meer lekkers.

We hebben heel veel kopjes verschillende thee gedronken.
Eerst even wiebelen met het zakje....

De inrichting bij Lucy is zo oubollig dat het gemakkelijk voor engels kan doorgaan.
Dat moet je maar even voor lief nemen.
Maar met mooi weer, dat was het op die dag niet, kun je fantastisch buiten zitten onder de fruitbomen.

Dus doen, high tea-en bij Lucy's Inn!!
Wel van tevoren reserveren, want Lucy moet natuurlijk wel de tijd hebben om te gaan bakken.

Eesergroen ligt vlakbij Borger, een leuke plaats met het hunebedmuseum wat ook al de moeite waard is.

Alweer bijna een jaar voorbij

Vandaag liep ik te lopen in het bos. Dat doe ik bijna dagelijks met mijn zestal honden.
Vorig jaar waren er het nog acht.
Acht maal vier vieze poten en acht smerige zanderige vachten die thuiskomen na een uitje.
Nu nog maar zes honden die hun troep achterlaten in de bijkeuken.

Het is al bijna aan jaar geleden, namelijk op de kop af een week, dat Phoebe stierf.
Het gemis en de emotie overviel me, tijdens het wandelen.
Er is nog geen dag geweest dat ik niet aan haar dacht...
Het afscheid nemen van een dierbare hond is een verschrikking.

Opeens waren er de tranen, zomaar in het bos.
Gelukkig had ik een zakdoek bij me.
En geen mens in de buurt. Gelukkig maar.

Nuala liep direct naast me. Ze voelt zoiets aan.
Ze is een bijzondere hond. Net zoals Phoebe dat was.

Vanavond, ook stom toeval stuitte ik op een gedicht van Mary Elizabeth Frye.

Heel mooi en sterkend voor de ziel.
Phoebe is er niet meer in lijfelijke vorm, maar nog wel in mijn hoofd en in allerlei verschijningsvormen.

Ik staarde naar het veld met het geoogste graan en dacht aan haar.
De wind bij de 'Oude Willem' pakte me vandaag beet, kijk daar was ze...
Ik keek vanavond naar de sterren en daar wuifde ze naar mij.

Al lopend kwam ik Phoebe tegen.
Thuis gekomen heb ik haar bloemetjesurn maar even afgestoft.
Ik heb me vermand, het missen zit niet in die asbus of wat er in zit, het zit in kleine dingen. Het leven gaat door en ik ben blij dat ik haar kleinzoon, Seanan, bij me heb. Er is iets wat haar levend houdt.

Missen, het is een lastig ding!

Bamboe

Ik weet niet of ik er al eens een stukje over geschreven heb, maar hierboven ziet u bamboe.
Ja dat ziet er nu niet uit als die groene stengels waar koalaberen zich mee voeden.

Trouwens, dat is een andere soort bamboe.
De bamboe die verwerkt wordt tot vezels om garens mee te spinnen en te vilten en in de kledingindustrie te verwerken, dat is een soort waar de koalabeer zijn neus voor optrekt. Waarom?
Ja dat weet ik niet, ik ben geen koalabeer.

Wat ik wel weet is dat de bamboe geweldig te verwerken is in kaardvliezen.
Ik ben nu bezig met een een kadootje voor mijn schoonzusje.
Ze krijgt een garentje wat bij haar ketting van Vitorina past.
Vitorina is de keramiste die van die mooie kettingen maakt...

Ik heb het eerste kaardvlies af. Er zit flink wat bamboe in en dat geeft zo'n mooi glansje aan het garen.
Het is te laat en te donker om er een mooie kiek van te maken, maar het is een plaatje.

Bamboe is een plantaardige vezel die vele goede eigenschappen heeft.
Het is sterk, ademt en is hypo-allergeen.
Kortom het is een veelzijdig product.
En het glanst erg mooi, bijna net zo mooi als zijde.

Tja, die draadjes

Hier is een kaartje van de wereld.
Blogspot maakt het nu mogelijk om te zien waar al die lezertjes vandaan komen. Waar u groen of heel ichtgroen ziet heb ik lezers, waar u een zwarte punt ziet, (dat is ons land) daar wordt de weblog meer intens gelezen.
Ik ben 'confused' en 'flabbergasted'.
Wat wil het geval, het geval wil dat mijn blog al meer dan dertienduizend maal bezocht is.
In mijn opinie is dat echt heel veel, superveel zelfs....

Ik kan ook nagaan wat mensen veel lezen.
De logjes over de honden bijvoorbeeld, maar ook de posts over vezels, schapen en wol.
Zelfs mijn vakantieperikelen worden met aandacht in de gaten gehouden.

Brrr, best wel een beetje eng.
Vorige week had ik het over het webloggen en schrijven met iemand die dat voor zijn werk doet.
Zijn slotconclusie was dat alle webloggers het doen om erkenning te krijgen.
Het komt voort uit (volgens hem) miskenning. De mensen die een weblog schrijven zijn onzeker over hun eigenheid en willen dat ze gelezen worden.
Kortom, er is een steekje los aan mij! (Maar eerlijk gezegd, ik wist het al wel)

Kijkend naar het kaartje ben ik wel benieuwd naar u!
Wat ziet u als als 's ochtends wakker wordt en u kijkt uit uw venster?
Wat doet u zoal op een dag?
Wat maakt u blij en vrolijk?
Kortom, ik denk aan u, in het verre USA, zelfs vanuit Rusland heb ik lezers en vanuit de rest van de Europese Unie.
Een spannende gedachte...

Het augustusvlies

Iedere maand maak ik een nieuw kaardvlies.
Ik heb op voorhand, halfweg de 'oude' maand, al plannetjes.
Meestal wijzigen die ideetjes niet.
Het breinwaaien gaat door en zo maar opeens is er een plan van aanpak.

In juli regende het pijpenstelen.
Met laarzen aan en regenjack, liep ik mijn dagelijkse wandelingen door het bos.
Geflankeerd door zes of zeven honden.
Die geven niets om het 'hondenweer'.
Sterker nog, ze vinden het dolletjes.
Al die plassen, daar kun je je geweldig in uitleven.
Een leuke manier van pootje baden.

Van pootje baden kom ik dan op de beelden van strand, zon, zee en zand.
Warmte, zitten aan de waterkant van de zee.
Lagune's met van die turquoise waters. Peilloos diep en je ziet er de vissen zó in zwemmen.

Ook al heb ik niks met 'warme' landen, je kunt wel even naar zo'n zee en strand verlangen als je koud en nat van de regen thuiskomt.
Kijk en dat verlangen vertaalt zich nu weer in een kaardvlies.

Hierboven ziet u het.
Aquablauw met zandbeige, wit van de schitteringen van het licht.
Er zit een fikse hoeveelheid zijde in in wit en turquoiseblauw.
De elektrieke kaardemolen doet het werk, ik voer de wol in en voila er is weer een kaardvliesje klaar.

Het is erg mooi geworden, in het echt is het nog veel prachtiger.

Wat doet zij als zij spint

Ja spinnen natuurlijk! Maar een paardentand en een vrouwenhand staan nooit stil.
En ach weet u, ik heb zo'n fijn spinfateuiltje.
Ik zit er graag in en ik en mijn Louët Victoria zijn dan samen te vinden voor de beeldbuis.

Maar de teevee is niet altijd lollig qua aanbod.
Daar moet dan iets op gevonden worden.
Kijkplezier dus. Voor mij zijn dat series en documentaires waar je als mens wat van op steekt.
De BBC heeft daar een kennis en kunde in, dat is echt fenomenaal.

Ik had al eens een aantal afleveringen gezien van de serie 'Coast'.
Het is nét alsof u vanuit uw zetel een reis maakt.
Langs de kust van Engeland, Ierland, Wales en Schotland.
U staat als het ware op die hoge kliffen, reist mee op bootjes en schepen en ziet dolfijnen, walvissen en heel veel vogels.

Onder water is weer een andere en spectaculaire wereld te vinden.
Wie denkt dat de zeeën rondom het Verenigd Koninkrijk een beetje saai zijn, heeft het mis.
Er gaat een onderwaterwereld voor u open, echt waar!

Van het water komt u op het land. De eilanden, het zijn er heel veel, worden in de serie vereerd met een bezoek.
Ik geef een klein voorbeeldje....

De Shetland eilanden, nu weet u meteen waar ze liggen.
Ver weg in zee, ten noorden van Schotland.

In close up zien ze er op de kaart zo uit.
Het zijn eilanden die echt 'op zichzelf zijn'.
De mensheid past zich aan aan de omstandigheden op de eilanden en de beperkingen die het eilandleven met zich brengt en bracht.
Alles is kleinschalig en dat zijn de dieren ook.

Men leeft van kleinschalige landbouw, kleinschalige veeteelt en alles is daarop aangepast.

Een klein schapenras leeft op de Shetland eilanden.
Het ras heet dan ook Shetland Sheep. Ze zijn er in vele kleurvariaties en het is mooie wol voor spinners die graag natuurkleuren verwerken.

Om die beesten bij elkaar te drijven, werd een hondenras gefokt wat ook al niet zo groot is.
De Shetland Sheepdog.

Dit is een exemplaar ervan. Het is een echte werkhond, maar dan in miniformaat.

Maar de Shetlander komt ook nog in een andere verschijningsvorm in beeld.
Namelijk als pony.
Een werkpony. Net zoals de mensen van de eilanden gehard zijn tegen de stormen en tegen de gure weersomstandigheden, de honden, ondanks hun uiterlijk ook geharde schpepsels zijn en de schapen, stoere en sobere dieren, zo zijn ook de pony's bestand tegen de invloeden van weer en wind.

Goh, wat een verhaal zit ik weer te typen.
Ik lijk wel een medewerker van Buro Britain, de promotieclub van het Verenigd Koninkrijk...
En dat ook nog onbetaald.

Onbetaalbaar zijn mijn uurtjes achter het spinnewiel, draadjes spinnend en kijkend naar die prachtige afleveringen van Coast.
Een aanrader! En gewoon te bestellen bij de bol.com. Weliswaar in het engels, maar dan haalt u uw taalvaardigheden ook nog eens op!

Nazaat.....

Oei, dat is een binnenkomer hé, zo'n kiekje van een beest!
Hierboven ziet u Herman, een zeer potente ram, honderd-en-veertig kilo,
(dat schatten wij althans)en een woeste brede kop.
Maar dit alles was in contrast met zijn karakter.
Hij was namelijk erg gemakkelijk en onverstoorbaar.
Geen enkele malheur gehad met Herman.
Dit Wensleydale Longwool heerschap, was een fijne bewoner van ons weiland.

Maar na twee jaar moet een ram verkocht worden want anders krijg je inteelt.
Ziekten en afwijkingen liggen op de loer.
Een verstandige schapenfokker laaat dat niet gebeuren.
Herman verhuisde naar het oosten van Groningen.

Iets verder noord-oostelijk, woont boer Bastian B.
Zo ongeveer in het noordwesten van Duitsland.

Het schijnt een mooi gebied te zijn, zo tegen de kust aan.
Moeten we toch nog eens een kijkje gaan nemen.
Het is maar een kleine twee uur 'fahren op de autobahn'.
U leest het al, mijn duits is niet meer wat het geweest is....
Gelukkig spreekt boer B.B. engels en zo converseren wij ook.

Vorig jaar verkochten we twee ooien aan Boer Bastian B.
Laten die nu voor het eerst moeder zijn geworden!
En heel leuk, we zien iets van Herman terug.

Namelijk een kleine bruine vlek achter de linkerschouder.
Dat heeft hij dus van zijn opa!

Bastian B. was hier een kleine twee weken geleden om twee ooilammeren op te halen.
Ze hebben het daar goed, het duitse gras is perfect en de zorg is gegarandeerd.
Aardige man die Bastian. Hij heeft alles keurig voor elkaar.
Een spic en span aanhanger, stro erin en de papierwinkel op orde.
Daar kun je een puntje aan zuigen.

Gisteren kreeg ik de foto van het ramlam.
Hij zoekt nog een nieuwe baas.
Dus wie nog op zoek is naar een mooi ramlam van het Wensleydale Longwool ras, kan zich bij mij melden!!!
Het zou zonde zijn om zo'n mooi exemplaar van een bedreigd schapenras naar de slacht te moeten brengen.
Zit u niet te wachten op een schaap van het mannelijke kunnen, castreren kan ook. De wol blijft dan langer mooi en zacht. Geen vieze rammenlucht en een aardig en mooi dier in de wei.

Plannen.... deel drie

(Op bovenstaande foto ziet u Spike, een zoon van onze Phoebe, dit ter inleiding. En ook omdat Spike 'the spitting image'is van zijn moeder)
Sport verbroedert, brengt mensen samen en het fokken van honden weeft draadjes tussen personen en gezinnen.

Je hebt van die dagen dat je alleen maar te maken hebt met hele lieve mensen.
Ik hoop dat u dat ook wel eens heeft, want dat geeft de burger moed en je houdt er als mens een geluksgevoel aan over.

De telefoon ging. En Grietje meldde zich. Grietje is de baas van Spike en Spike is weer de zoon van Phoebe.
Grietje viel meteen met de deur in huis. 'Wanneer willen jullie op vakantie?'
'Nou dan en dan, tot dan', antwoordde ik. 'Oh dat komt mooi uit, we zijn dan thuis, ik plan minder werk in en we kunnen best op een hond passen....'
Dat is me toch eens super! Dus er gaat een hond naar Grietje en Leo.

Grietje doet samen met Spike aan behendigheid, het is echt hun spelletje.
Zowel bazin als hond vinden het geweldig leuk.

Leo heeft een andere hobby, namelijk motorrijden.
Als Grietje naar een wedstrijd is, pakt hij vaak de motorfiets en rijdt Grietje achterna. Hij toert zo menige afstand door het land en ze zijn er dan met zijn drietjes een dagje helemaal uit.

Toen kwam Gesien binnen, weer terug na haar vakantie in Zweden, ze kwam vanavond weer lesgeven in de edele sport van het frisbeeën.

De eerste vraag was, 'wanneer gaan jullie weg'? 'Nou dan en dan, tot dan.'
'Ha dat komt mooi uit, dan komt mijn pleegdochter bij mij logeren'.
De stralende glimlach die Gesien zo kenmerkt als ze echt blij is, (te zien op bovenstaande foto) kwam er aan te pas.
Lucy mag voor het tweede jaar bij Gesien en haar honden Luke en Bas logeren!
Lucy is blij en wij zijn blij. De band tussen Lucy en Gesien is opmerkelijk. Ze zijn echt dol op elkaar.

Grietje, Leo en Gesien, jullie zijn topmensen, en Willeke en Remco (van Mazzel ook!!!)

Plannen.... deel twee

Het jongste baasje van Mazzel valt als een blok voor de honden des huize Wolvenbergerweide.
Die liefde is speciaal bij Lucy wederzijds.
Lucy is echt dol op kinderen en ze was zo blij als een hond met zeven staarten dat er nu weer een klein mens over de vloer kwam.

Tja en zodra je als kind dan op de bank gaat zitten, dan heb je Lucy op schoot!

De grote bazen van Mazzel vroegen of we nog vakantieplannen hadden.
Op ons bevestigende antwoord en de opmerking dat het afhing van het plaatsen van de Border Collies, kwamen ze met een voorstel.
Ze wilden er best drie (of meer) opvangen...
Ik wist niet wat ik hoorde! Wat lief.

De verdeling hebben we al een beetje gemaakt.
Nuala, Jolee en Seanan gaan als alles goed is naar Zeist.
Nog drie honden te gaan.

Mazzel deel twee

Mazzel dacht al bijna dat hij hier bleef wonen.
Maar vanavond was een deel van zijn gezin er weer om hem op te halen.
En Mazzel was blij!
Goed zo, dat hoort ook zo. Hij is dol op zijn bazen en baasjes en dat is goed te zien.

Maar hij kon niet weg zonder zijn avondmaaltijd.
Lekker vis met vlees en veel groenten en fruit.
Mazzel stond heel geduldig al te wachten bij het aanrecht en op het uitdelen van de zeven voerbakken voor de zeven Border Collies.

De bazin keek haar ogen uit bij de bereiding van het voedsel, het jongste baasje vond het allemaal erg spannend en het leek hem leuk om dat ook eens te doen.

Mazzel heeft hier een hele leuke tijd gehad!
Drie-sterren voer, een bos met heel veel takken die hij zo graag mag sjouwen en veel lol met zijn halfbroertje en zijn zussen.

Maar hij kon niet overweg met pa Pat. Dat is geen wonder...
Pa Pat duldt geen reuen in huis maar Pat wordt wel steeds ouder en het lijf straalt minder zekerheid uit dan voorheen.
De laatste dagen hebben we vader en zoon dan ook apart gehuisvest en apart uitgelaten.

Op de foto's ziet u hoe Mazzel nu is, een stuk forser (oftewel dik) dat komt door de castratie. Ook zijn vacht is nu opeens ruwharig met slag!
Niet moeders mooiste, maar wel een hele leuke ongecompliceerde hond.
We gaan hem missen. Het windlicht wat ik kreeg voor de goede zorg krijgt een speciaal plekje in huis.

Plannen....

In okober willen we een tiental dagen op vakantie.
Maar maak er maar een zakenreis van.
Onze focus ligt op de east - midlands. Licht gekleurd op het kaartje.

We gaan een aantal sheepfarms bezoeken en wol inkopen, leuk die contacten met de engelsen.

Het nuttige willen we met het aangename verenigen.
Dus die boeren met heel veel schapen moeten ook concurren met de plannen die we hebben qua bezienswaardgheden. En we willen een accomodatie die ons past.
Bij de engelsen heet dat 'self catering' dus je zorgt voor je eigen natje en droogje. Kortom om alles in het 'plaatje' te laten vallen, kost best nog wel moeite.

Het internet is weliswaar een goede bron om je informatie vandaan te halen, maar het is ook best lastig om uit het overvloedige aanbod een keuze te maken.
Wat is het mooiste graafschap, waar is het meeste te zien en te beleven?
Allemaal vragen waar we nog geen antwoord op hebben.

De eerste prioriteit is het goed onderbrengen van zes honden.
Ik zal ze even in kort bestek voorstellen!
* Pat, een gecastreerde reu, slaapt het liefst bij je in de slaapkamer en kan niet langer alleen zijn dan vier uur.

* Kate moet verplicht aan de lijn in verband met haar revalidatie na een operatie.

* Nuala ,is gek op aandacht en spelletjes. Een schat van een dier!

* Jolee, luistert goed en is dol op paarden.

* Lucy, gek op frisbee, gek op kinderen en vereist een ferme hand.

* Seanan, een gecastreerde reu die dol is op aandacht, goed luistert en niet past in een verstedelijkte omgeving.

Mocht u belangstelling hebben in het opvangen van één van deze honden, neem dan contact op.
Als wederdienst kunnen wij zorgen voor een goede opvang van uw viervoeter, tijdens uw vakantie.

Alweer een nieuwe maand

Ik weet niet hoe het met u is, maar ik was de slechte dagen in juli wel aardig beu!
Grijs, mistroostig en koud.

Niets deed denken aan de zomer, de drentse fiets-vierdaagse, reed aan de stille kant van de Hoofdvaart voorbij. De pedalerende ( voornamelijk 65 plussers) waren gestoken in poncho's, agu regenpakken en soms zelfgefrabriekte regenkledij bijvoorbeeld gemaakt uit vuilniszakken.

De fietsvierdaagse is niet meer zo populair als ettelijke jaren geleden.
Toen deden nog vele gezinnen mee. Maar die zie je amper meer.
Ach waar zijn toch die tijden van stoffige fietstochten door het drentse land, de limonade en het speeltuinvertier in theehuis Anserdennen...
Het theehuis bestaat nog steeds, ik ga er binnenkort maar eens een kijkje nemen.

Dat zijn mijn herinneringen aan vakanties, uw herinneringen zijn vast heel anders.
Misschien bent u wel in mediterane sferen geweest.
Een blauwe zee, tropische drankjes, warmte en veel gezelligheid met u en de uwen.

Wij proberen dat vakantiegevoel nog even vast te houden!
Bij Kleiendraad vindt u in de maand augustus vele tinten aqua en blauw die aan de zomervakantie doen denken.

Het weer kan nog alle kanten op in deze maand. Maar we hopen dat u voldoende inspiratie opdoet om lekker aan de slag te gaan.