Klant(on) vriendelijk

Zoals u wellicht hebt kunnen vernemen uit de media, welke dan ook, is de zendmast in Hoogersmilde, ingestort.
Het is een bezienswaardigheid geworden.
Zeker nu de fiets-vierdaagse door de Drentse dreven dendert.

Goed en wel, we hadden geen teevee.
Dat is geen ramp van grote omvang, maar na een paar dagen ga je het nieuws en de verstrooiïng van sommige programma's toch wel missen.

Wat erger is, is dat we telefonisch via de mobieltjes niet bereikbaar zijn.
Het internetbankieren levert grote problemen op en de klanten kunnen mij niet via de telefoon bereiken.
Bovendien loop ik iedere dag een uur in het bos.
Het mobieltje geeft me een zekere mate van bescherming en rust in het hoofd.
Als er wat fout gaat, dan kan ik bellen.
Maar dat gaat dus nu niet. Ik ben en blijf onbereikbaar en kan niet bellen! Vodafone heeft geen bereik.

Na ettelijke mailtjes aan de firma Vodafone, waar ik geen reacties op kreeg, telefoontjes aan hen die niet adequaat werden beantwoord, was ik het zat!
De buren die bij KPN hun mobieltjes hebben, hebben wel bereik en kunnen bellen.
Dus vandaag heb ik een bezoek gebracht aan de KPN winkel.

Wat ik wilde was een omzetting naar KPN met nummerbehoud.
Nou dat is wel mogelijk maar dat duurt dus ettelijke weken.
Dat is geen optie.
Ik heb nu een identiek, (zeer goedkoop) toestelletje met een ander nummer en wel bereik.
Vodafone kan de boom in of zo u wilt de hoogste mast die er in Drenthe nog te vinden is, ik ben geen klant meer bij ze.

Het probleem van de digitenne van KPN is opgelost!

Hulde voor de KPN!!!
We werden echt platgemaild, aangeschreven en nu hebben we sedert afgelopen zaterdag weer teevee.
We kregen een supersterke ontvanger die we buiten moesten plaatsen voor de beste ontvangst.

Na enig hak- en breekwerk en installatiegedoe, hebben we weer teevee en die is nog beter dan voorheen.
Petje af voor de communicatie van de KPN.

Ik kijk weer naar de BBC, de programamma's die ik zo mooi vind.
Voor de dagen dat het niet goed gaat, die hebben we nog niet ervaren, kan ik terugvallen op een setje met DVD's.

Spinfauteuil

Spinnen doe ik het liefste comfortabel zittend.
Nu heeft hier de afgelopen maanden een aftands tuinstoeltje binnen gestaan.
Met een schuurspons, azijn en een halve fles Cif, kreeg ik het nét een beetje toonbaar.
Maar het is en blijft een lelijk ding, een jaren zeventig modelletje.
Het metalen frame vertoont plekken die je met de beste wil van de wereld niet meer mooi krijgt.
De plastic lamellen zijn nog steeds groezelig....
Tussen de lamellen zit nog steeds wat groene aanslag.

Enfin, het werd tijd voor wat nieuws.
Ik ben bijna jarig en ik wilde mezelf een kadootje geven.
Het werd een spinstoeltje. Maar dan eentje waar ik echt lekker in zit.
Die ook nog eens in het interieur past en die niet detoneert bij de rest van het meubilair.

Overigens, wij doen heel lang met onze meubels.
De banken hebben we al vijftien jaar.
De hoezen pletteren we gewoon in de wasmachine op zestig graden.
Het mag volgens het wasvoorschrift niet, maar wij zijn zo eigenwijs als dat we groot zijn.
We hebben een paar van die setjes hoezen en die doen het al jaren!

Dus het werd een tochtje naar IKEA vandaag.
Natuurlijk liet ik me weer eens meeslepen door de kleur blauw.
Prachtige glaasjes zag ik, zo mooi te gebruiken met een waxinelichtje.
Hup die gingen in de kar.

Toen kwamen we op de stofafdeling.
Daar vond ik weer zo'n mooi kussentje.

Geborduurd, wie dat doen, ik weet het niet...
Ze passen precies bij de lampekapjes die ook al zo prachtig gehandwerkt zijn.

Die kapjes hebben we al een tijdje. Met een zacht lampje erin, verspreiden ze een mooi warm lichtje.

We gaan even terug naar het stoeltje.
Het staat er nu, natuurlijk toch nét iets groter dan we in de winkel zagen....
Maar met een kleine verhuizing van wat meubilair, past het goed voor de teevee.
Het spinnen in zo'n zetel, gaat geweldig!
Het stoeltje omarmt mij. De zithoogte is perfect en dat is belangrijk om een hele avond te kunnen spinnen.
Het stoeltje is ook al een geliefde plek bij poes Mies.
Het wordt dus dringen....

En van wie niet genoeg kan krijgen van de kleur blauw, augustus wordt een blauw gekleurde maand bij Kleiendraad.
Nog een paar nachtjes slapen en u ontvangt een berichtje via de mail als u lid bent van de mailinglist.

Mazzel....

Soms heb je als fokker van honden mazzel...
In het geval van Mazzel is dat bij ons zeker het geval!

We fokten een nestje. Of eigenlijk was het een ongelukje.
Pat en Kate werden verliefd. Gelukkig voldeden ze aan alle testen op het gebied van gezondheid.
Het werd een mooi nestje van vijf hondjes.

Voor vier van de vijf pupjes vonden we een plaatsje.
Voor nummer vijf moesten we iets langer wachten.
Maar het wachten werd beloond.
Er meldde zich een aardige meneer, een man die graag een hond wilde.
Maar die man had een vrouw en samen hadden ze vier kinderen.
Twee jongens en twee meiden.
Het was een compleet gezin met een hondenwens.
Dan ga je in gesprek. Over waarom mensen een Border Collie willen, wat hun omstandigheden zijn, hoe ze denken over opvoeden en het hebben van een hond.
De man, Remco, kon het ons duiden. We waren overtuigd.
Nog overtuigder raakten we na het bezoek van de hele famile G.
Meneer Remco, leidde zijn kinderen in, in het bezoek aan de pup.
'Jullie doen alles wat die mevrouw zegt en vraagt' zei hij.
We gingen zitten met koffie, thee, koekjes en limonade.
De kinderen van het gezin G. deden keurig wat er van hun verlangd werd.
Na de versnaperingen haalden we het pupje uit de puppenren.
Met zijn allen deden we het spelletje 'hondje roepen'.
We zaten op de grond. Stukjes kaas in de hand, pupje zijn naam roepen en belonen.
Dat was een feest!
Ik zag de klik bij het hondje en bij de baasjes in spé.

Het pupje had zijn nieuwe baasjes gevonden en wij hadden de baasjes gevonden voor dit reutje.
"Mazzel" ging hij heten. Want ze hadden "gemazzeld" met dit hondje.

We zijn nu al ettelijke jaren verder.
Mazzel doet zijn naam eer aan. Hij is een erg leuke gezinshond.
Hij is op zijn plek.
En nu is hij eventjes terug op zijn geboortegrond.
Hij logeert de komende weken hier.

Mazzel is nu al gek met zijn zussen en zijn halfbroertje.

De bovenstaande foto's zijn van toen hij nog een pup was en hier nog verbleef.

Bandenpech

Terwijl de Tour de France in volle gang is, er renners sneuvelen bij bosjes, banden lek gereden worden etc. hebben wij hiet te maken met 'bandenpech' van onze Kate.
Onze vierpootaangedreven heks, heeft zich een tijdje geleden geblesseerd.
Kate houdt ervan om in haar run, 180 graden om te draaien en idoot gevaarlijke capriolen uit te halen.
We hielden altijd ons hart al wel vast, dat was ook één van de redenen waarom we niet doorgegaan zijn met behendigheid.

Goed, ze liep op drie poten en het werd na twee dagen niet beter.
Dan ga je als baas met de viervoetster naar de dierenarts.
Helaas hadden we te maken een nieuwe 'ster' aan het firmament der diergeneeskunde. Een nieuw meidje net vers van de opleiding die de kliniek in Assen kwam versterken.
Ze maakte foto's van de poot in kwestie en zag er niets bijzonders op.
Met een receptje voor pijnstilling gingen we naar huis.
Dat leverde ook al trammelant op want die middeltjes hebben we zelf op voorraad. Humane middelen tegen pijn kunnen soms ook ingezet worden bij huisdieren en dat was in dit geval ook zo. Wel zo goedkoop en net zo goed.
Dat leidde tot een kleine verbale schermutseling.
'Tja dat is op uw verantwoording' kreeg ik te horen.
'Ja alles wat ik doe met mijn huisdieren is uiteindelijk mijn verantwoordelijkheid' luidde mijn tegenwerping.
Ze was niet blij en ik ook niet, ik houd niet van verse dierenartsen met een attitude die meer arrogant is dan past.

Het werd niet beter met de poot van Kate en ook niet slechter.
We gingen op ons eigen initiatief naar een dierenkliniek elders in onze provincie.
Een kliniek die nogal goed bekend staat op het gebied van het bewegingsapparaat van de hond.
Op ons verzoek waren de foto's van Kate al door gestuurd naar dierenkliniek H.
Het werd onze eigen dierenarts Eva wat wit om de neus....

Kate en E. togen naar de kliniek.
Op de foto was het al overduidelijk, het was niet te missen en na de 'schuifladetest' was het een feit.
Kate heeft haar kruisbanden gescheurd in haar linkerachterpoot.

Helaas kan ze pas voor operatie terecht aan het einde van de maand augustus.
Dat duurt dus nog eventjes.
We gaan voor de beste operatie, het wordt er één waar een titanium plaatje wordt ingebracht. Dit is voor Kate de beste oplossing.
We zijn aan het sparen voor de rekening....

We hebben met dierenarts Eva in Assen nog wel even gebeld.
Niet om haar de oren te wassen, maar wel om te zeggen dat dit soort dingen nooit mogen voorkomen.
Voortaan worden onze honden alleen nog maar behandeld door dokter Eva.
De nieuwelinge mag andere honden gaan behandelen....

Uit de lucht

Ons markeringspunt als we onderweg zijn geweest, is de zendmast van Hoogersmilde. Eigenlijk is Hoogersmilde 'ons' dorp.
We wonen er nét buiten en de zendmast was tot vandaag van heinde en verre te zien.

Het mooiste eraan was de kersttijd. De toren droeg dan een speciale verlichting zodat hij op een kerstboom leek.

Fraai qua bouw zijn dit soort bouwwerken niet, maar ja je kunt er ook niet van buiten. Ze leveren het contact met buitenwereld.
Radiosignalen worden erdoor doorgegeven en ook de mobiele telefonie is van dit soort 'lange nekken' afhankelijk.
Ook teevee wordt deels door de masten mogelijk gemaakt.
In ons geval zeker, we hebben de radio, de mobiele telefoon en digitenne. Dus bijna alle contacten met de wereld vinden plaats via 'onze' mast.

Vandaag was ik fijn aan het werk, in de wolwerkplaats.
De radio op één om de tour de france te volgen.
Dat doe ik namelijk, ik vind dit steeds leuker worden.
De tour is de meest dramatische vorm van sport, er zit alles in. Samenwerking, gunnen, misgunnen, doorzetten, opgeven, rancune, leed, pijn, vreugde en nog veel meer. Shakespeare is er niks bij!!

Goed, ik stond dus te luisteren naar radio één. Het geluid haperde wat, maar dat is wel vaker als er verslag uit de tour komt.
Even later hoorde ik weer het vertrouwde stemgeluid van Dione de Graaf en haar lach.
En toen, ruis......
Helemaal geen signaal meer. Ik dacht nog het zit niet helemaal snor met die straalverbinding vanuit de bergen in Frankrijk, maar ja ze hebben net de nationale feestdag gehad aldaar. Misschien zijn ze niet helemaal fris.
Stekkertje verkeerd ingeplugd ofzo.
De ruis bleef. Ook de radio in de woonkamer vertoonde hetzelfde euvel.

Even later liep E. naar buiten om de post uit de brievenbus te gaan halen.
Verderop zag hij witte rook komen uit de zendmast.
De brandweerwagens hadden we al eerder voorbij zien sjezen.

Inmiddels werd het een drukte van belang op de weg.
Het ramptoerisme kwam op gang.
We snapten nu ook waarom we geen radio ontvangst meer hadden.
De teevee deed het nog even en daarop lazen we dat de zendmast echt in de hens stond. Het werd beschreven als een grote brand die moeilijk te blussen was.
Ja dat lijkt me logisch, zo'n toren is een soort schoorsteen in optima forma.
Wie wat afweet van schoorsteenbranden snapt dat dit niet te blussen is.
Ik hield mijn hart vast want via het laatste nieuws wat we nog net voor de crash binnen kregen was dat er brandweermensen met laddertjes naar binnen waren gegaan. Onverantwoord als je het mij vraagt, de hitte die ontstaat in zo'n koker die in verbinding staat met de buitenlucht is zo groot dat alles knapt. De hitte is verzengend.

We gingen weer aan het werk.
E. schilderde twee vensterbanken en ik deed nog wat aan bestellingen.
Toen volgde er een doffe klap en een donderend geraas.
We liepen naar de voorkant van het huis en de zendmast was weg...
Ten minste datgene wat wij altijd konden zien, namelijk het hoge stalen gedeelte bovenop de betonnen kolom.

Het dorp konden we niet meer in. Boodschappen doen was onmogelijk.
We hebben nu geen teevee meer, we hebben geen radio en geen mogelijkheid om mobiel te bellen.

Geukkig zijn er geen gewonden of doden gevallen.
Dat is echt een wonder!

We zijn ons 'baken' kwijt, dat zal wel even wennen zijn.
Ik zit nu dus even de achterstand bij te werken van de weblog.
De afgelopen tijd kwam het er niet van, het was te druk met de webwinkel en andere zaken.
(Voor u als lezer breken er wellicht betere tijden aan.)