Vakantiestress, deel twee

Voordat ik op vakantie ga, geraak ik altijd in een vlaag van idioterie.
Het huis moet dan schoon! Nu is dat hier in huize Kleiendraad bijna onbegonnen werk.
Zeven honden, waarvan er ten minste vijf een voorliefde hebben voor het rollen in modderplassen, smeren hier de boel steevast onder.
De bijkeuken is de plaats waar ze na een bosrondje eerst moeten "uitzanden".
Maar de bjkeuken moet dus ook schoon en dit vertrek is nog steeds een veredeld groot hok wat bestaat uit gipsplaten en voornamelijk kieren....
Er staat een groot keukenblok mét en zonder deurtjes.
Zwart stof en zand ligt en plakt overal.

Vanavond heb ik de stoute schoenen maar weer aangetrokken, (ik had beter rubberlaarzen aan kunnen trekken) en ben aan de slag gegaan.
Liters vuil water zijn door de gootsteen gegaan, de waterzuivering zal er een beste klus aan hebben en de stofzuigerzak van "Henry" (tonmodel stofzuiger van het merk Henry) zit mudje vol.
De complete familie Sebastiaan ("dit wás de spin Sebastiaan, het is niet goed met hem gegaan etc". AMG Schmidt) is ook verdwenen.
Gestikt in het stof in de zak. Wel sneu maar het ruimt zo lekker op.
Huisdieren hebben we al genoeg.

Om het nog even nog wat drukker te krijgen zijn vandaag de nieuwe vensterbanken gearriveerd. Prachtig vers grenen hout en dat moet tegen het kromtrekken, subiet in de lak. Nog een onverwacht klusje erbij dus.

De vensterbanken zijn echter wel heel erg mooi.
Het gekke is alleen dat als er weer iets af komt in huis, het meteen zo afsteekt bij datgene eromheen wat nog niet gereed is. Iedereen die wel eens een woning heeft verbouwd kan daar vast en zeker over mee praten.
Na ampel beraad hebben we besloten om de vensterbanken toch maar wit te lakken in de Cetabever tint "opaalwit". De lambrizering hier ter plaatse is gelakt in een diepdonkerrode kleur "berry" van Flexa. Nog een donkere tint erbij voor de vensterbanken en ik was vast voorgoed depressief geworden.

De rest van de week moet ik nog verder met het schoonmaakwerk, de bovenverdieping, de woonkamer, keuken en de badkamer.
Maar als dat af is, dan kan ik met een gerust hart en opgewekt gemoed weg.
Volgende week zit ik op de veerboot met kloven van het poetsen in mijn handen!!

Het Karakul schaap

Deze week heb ik een deel van de wol van de schapen van een mij bekende Karakul fokker opgehaald. Het was niet zo'n lang ritje, ik hoefde alleen maar dwars door "mijn" provincie te rijden om bij haar langs te gaan.

"Meneer Tom" mijn navigator, had gelukkig een goede dag en besloot zijn stemgeluid de hele weg te laten horen.
Helaas maakte de Berlingo weer zijn nare fluittoon. Natuurlijk nét op het stuk N33 waar men gigantische wegwerkzaamheden aan het uitvoeren is. Het lijkt wel of de hele provincie qua wegdek op de schop moet. Maar gelukkig ik kwam op de afgesproken tijd aan.

We hadden er mooi weer bij en de vachten werden op een zeil uitgespreid in de tuin.
Ik kon dus kiezen! Ik weet wat de klanten mooi vinden en ik heb van alles meegenomen. Heel diep donkerbruin, grijs-beige en wit-beige.
Het Karakul schaap is in ons land heel erg zeldzaam dus het is ook een prijzig product. Maar het is het zeker waard! Ten eerste omdat de kleurschakeringen in de wol zo mooi zijn en ten tweede omdat je echt iets heel bijzonders hebt.

Wat is nu het Karakul schaap? Hier volgt een beknopte uitleg over het ras.
Het is een ras wat zijn oorsprong vindt in een aantal aziatische landen waaronder Afghanistan en Pakistan. Daar leeft het onder barre omstandigheden en het is dus een ras wat veel kan hebben. Zijn vetreserves slaat hij op in het achterdeel van het lijf, bij de staart wel te verstaan. Het is een schaap met een lange rug, veel wol, maar eenmaal geschoren dan zie je een rank diertje.
De lammeren worden meestal zwart geboren en hoe ouder het schaap is, hoe lichter de vachten worden. De lokken zijn lang, in een vachtje kunnen heel wat tinten voorkomen en de wol vilt als de beste.

Spinnen kun je er ook mee, niet heel geschikt voor kledij die je direct op de huid draagt, maar wel mooi als garen voor een kledingstuk waar je iets onder draagt.

Op de derde foto zie je een zogenaamd astrakan mutsje. Tja dat is dus gewoonweg dierenleed. Piepjonge lammeren worden geslacht en gevild om hun pelsje en daar worden die hoedjes van gemaakt..... Gelukkig doet de fokker waar ik de wol van betrek natuurlijk niet aan dit soort praktijken.

Met een autootje halfvol met zakken keerde ik weer huiswaarts.
Nu nog alles netjes uitzoeken en labelen en het is weer klaar voor de verkoop.

Tassen.....

Ik ben absoluut niet modebewust, sterker nog....als je mij in het "wild" tegenkomt dan zie ik er vaak niet echt salonfähig uit.
Mijn spijkerbroek vertoont vaak hier en daar een vlek. Mijn truien zijn oud en hebben slijtplekken en mijn haar zit ook vaak als een dweil en heeft een "stoffige" kleur (A. bedankt voor je treffende uitspraak waar het mijn haarkleur betreft).
Door de bank genomen zie ik er niet uit als een "onderneemster", maar eerder als een doorsnee huissloof.

In tegenstelling tot dit uiterlijk onvertoon, heb ik wel degelijk een voorliefde voor mooie dingen. Dat schijnt bij mijn sterrenbeeld te horen.
Ja mensen ik ben een leeuw.
Dat schijnt in te houden dat ik van luxe dingen houd, een beetje bourgondisch ben en dat ik me graag omring met dure spullen. Ik ga verder nog niet in op de karaktereigenschappen, de materiële kanten van dit sterrenbeeld zijn al ernstig genoeg.
Helaas, die dure spullen zitten er niet in. Een huis wat constant verbouwd moet worden, zeven honden, een kleine kudde schapen en twee bescheiden inkomens, al die zaken zorgen ervoor dat ik het niet "breed kan laten hangen".

Maar ik ga op vakantie, we hebben gespaard en nu heb ik een probleem!
Ik heb geen schoudertas...
Ja en dan kun je natuurlijk niet op reis. Tenminste ik niet.
Ik prop normaliter al mijn dagelijkse benodigdheden in een plastic zak, van welke supermarkt dan ook en ga op pad. Maar ziet u mij al op een sjieke veerboot met de C1000 tas, een HEMA plastic zak waar eerder nog de rookworsten in werden vervoerd?
Neen, driewerf neen!

Hier ter plaatse en in de wijde omgeving is geen goede tassenwinkel voorhanden.
De provinciehoofdplaats blinkt ook al niet uit in ruim voorziene shops met kekke tasjes, dus ik heb het internet maar weer eens bezocht.

Uit de bovenstaande afbeeldingen die ik heb geplaatst (gestolen van internet) blijkt maar weer eens dat ik een voorliefde heb voor een tas met een buitennissige kleur.
Verder en gedegen onderzoek leverde mij het volgende inzicht op....
Ik heb echt een hele dure smaak!!!
Groen is wel voorhanden in tassen maar voornamelijk bij de fabrikanten met winkels on "Fifth Avenue" en de P.C Hoofdtstraat. Hermes, Dior etc. leveren namelijk tassen in "mijn" kleur.

Nog meer speurwerk en ik heb dan toch de tas der tassen gevonden.
Wel meteen een groot model, alshoewel het op de (tweede) afbeelding niet te zien is.
Het is een zogenaamd "shoppermodel". Maar dat mag de pret niet drukken.
Het is een betaalbaar exemplaar en ik kan er een vracht aan spulletjes in kwijt.
Dus het leesboek voor onderweg, de huis-tuin en keuken benodigdheden zoals portemonnee, sleutels, telefoon, losse muntjes, papieren, paspoorten, engelse ponden in een aparte beurs, medicijnen, zakdoeken, adresboek, snoepjes, etc.
Kortom een shoppermodel is dus gerechtvaardigd!
Ik ga de bestelling dus maar plaatsen bij de internetwinkel!!

Het spinnen van dikke draden

Soms wil ik wat anders dan een standaard garentje.
Ik wil iets met een dikkere draad, kralen, "slubs" en meer van dit soort volumineuze zaken die een draad nu eenmaal dikker maken.
Dat kan niet op een standaard vlucht en dito spoel.

Natuurlijk zijn er speciale spinnewielen in de handel voor dit soort dikke draden.
Maar dat is nu weer direct zo'n uitgave.

Ik dacht het te hebben gevonden.....
Louët levert een zogenaamde "bulky" spoel en dito vlucht. Daar moet je volgens de omschrijvingen van de diverse websites, dikke draden mee kunnen spinnen.

Helaas.... Dat is dus niet zo.
De spoelen zijn weliswaar groter, er kan veel meer op, maar de vluchthaakjes op de vlucht en het spingat zijn even groot als op een normale vlucht.

Weer ruim honderd euro uitgegeven voor iets wat niet doet wat het belooft.
Ik zal de firma Louët maar even een mailtje sturen....

Vakantievoorpret

Het valt niet mee om twee weekjes op vakantie te gaan en zeven viervoeters (uitvoering hond), onder te brengen.
Maar soms komt er zomaar hulp uit de lucht vallen. Eén van de webloglezers, Marjan, die ik overigens al veel langer ken, bood spontaan haar hulp aan.
Daar wordt een mens nu heel gelukkig van!!! En zeker dit mens.

Tja en welke hond past nu in de roedel van Marjan?
Nuala en Jolee hadden al een plekje verworven bij Bianca, Lucy krijgt ook een plaatsje en dan hebben we nog Kate, Seanan, Pat en Mór in de "aanbieding".
Keus te over, maar niet alles "past" in een roedel van de twee teefjes van Marjan.
Mór is op leeftijd, dementeert zo erg dat ze het beste thuis kan blijven.
Pat heeft een constante begeleiding nodig en wil zich als een plakletter vastklampen aan zijn baas en Seanan is wel erg jong.
Dus als alles goed is, komt onze oude oppas Hillie, hier in huis om op Pat, Mór en Seanan te passen. Bovendien hebben we ook nog poes Mies. Die vindt een mens in huis toch ook wel fijn.

Kate leek wel de meest juiste keuze.
Dus toog ik vandaag iets zuidelijk naar de schone provincie Overijssel met Kate.
We gingen kennis maken met de honden van Marjan en het weer was ons ook nog goed gezind. Het regende niet eens!! Wel stond er een zeer straffe bries.

Toen ik het dorp van bestemming bijna binnenreed, hoorde ik een licht gierend en fluitend geluid. Ik dacht nog even dat de wind in een bepaalde hoek op de carosserie van auto deze nare toon voortbracht, maar het werd allengs duidelijker waarneembaar.
Oei, dit gaf geen geruststellend gevoel.... Met vanwege de onheilspellende tonen, een luid jammerende Kate achterin de Berlingo, reed ik gelukkig de straat in. In één keer goed, dat mag ook wel in de krant. Zelfs mijn meneer TOM laat mij wel eens in de steek, door op cruciale momenten geen geluid meer te geven. Of gewoon met zuignap en al van de voorruit te vallen. Levensgevaarlijk!

Enfin, we waren gearriveerd. De honden van Marjan waren even opgesloten en na een bakje koffie gingen we wandelen. Kate had geen trek in het vervoer in de achterbak van Marjans auto die ze samen moest delen met twee soortgenoten die ze nog niet kende. Dus ging ze mooi voorin keurig op de vloer.

Het Staphorster bos, waar we naar toe gereden waren, was een schot in de roos.
Kate vond wel dat Stip, één van de twee honden waar ze bij gaat logeren, wel erg druk en balfferig was. Dus dat werd gecorrigeerd door Kate. Stip dacht "nou moe" en hield zich na twee corrigerende snauwpartijen van Kate, stil.

Eenmaal weer bij Marjan, heb ik toch maar met mijn echtgenoot gebeld.
Ik ben geen held met "voiture's en panne" en zag mijn geest al dwalen met een motor die in de soep loopt op de snelweg en een hond achterin. De echtgenoot is veel stoutmoediger.

Dus in colonne van twee autootjes zijn we weer naar huis gereden.
We weten nu ook wat waarschijnlijk het probleem is. De Berlingo heeft nieuwe remblokken en waarschijnlijk loopt er "iets" aan. Vraag me niet naar het technische gedoe van dit malheur, maar ik was blij dat we weer thuis waren.

Eduard had ook een enerverende middag achter de rug, de twee rammen zijn "ontmand".
Dat viel bij de grote ram nog niet mee. Een testikel zo groot als een kleine meloen,
Ik mag in de kliko kijken naar de afmeting ervan. Ik heb voor de eer bedankt!!

Kate is na een voedzame doch eenvoudige maaltijd, in slaap gevallen.
Het was ook voor haar een enerverende dag.

Wild-west in de wei

Vandaag hadden we de veearts uitgenodigd die de castratie bij twee rammen uit moest voeren.
We hadden de rammen zo te pakken, met een emmer brok waren ze fluks in de opvang"pen".
Dat was dus een makkie!! Dat levert nogal eens problemen op, maar deze dag zat alles mee.... So far so good!

Ze stonden keurig en gedwee te wachten. Daar kwam het blauwe bestelbusje van de dierenartspraktijk al aangereden. Iedereen was klaar voor de ingreep.
Veearts P. had al eens een eerdere poging gewaagd, maar dat was op niets uitgelopen, de rammen kozen het hazenpad door over het hekwerk te springen.

De onhandigheid van deze veedokter bleek toen ook al uit het feit dat hij met gevulde spuit ook nog een ram wilde grijpen, dat gaat dus niet! Een volwassen Wensleydale Longwool ram weegt met gemak zo'n honderdtwintig kilogrammen schoon aan de haak.
Een haak waar ik ze op dat moment graag aan opgehangen zou hebben!!

Maar nieuwe ronde, nieuwe kansen moet je maar denken.
Maar die gedachte leefde ook bij de heren in kwestie!
Een schaap is bepaald niet dom en kan zo'n veertig gezichten herkennen en onthouden, dat is wetenschappelijk aangetoond en wie ben ik om daaraan te twijfelen.
De rammen namen een aanloopje en ja hoor, weg waren ze.
Eén klein sprongetje en ze stonden weer aan de andere kant van de hekjes.
Veearts P. stond weer voor *** met zijn goedgevulde spuit met verdovingsmiddel.

Hij nam zijn spullen weer mee en was binnen een mum van tijd weer vertrokken.
De optie is nu om ze binnen in de stal te "helpen"".
Eduard heeft nu een box gebouwd met hekwerk zo hoog dat we er giraffen in kunnen herbergen. We gaan morgen eens zien of we de heren der schepping in de stal kunnen krijgen.

Paardendekjes van vilt

Enige tijd geleden heb ik wol geleverd aan klant Dorien.
Ze wilde paardendekjes gaan vilten voor onder het zadel van (haar) paard.
Na wat uitproberen is het heel erg goed gelukt!
Ten minste, ik vind het resultaat schitterend.

Dorien heeft als onderlaag de duitse witte merinowol gebruikt en als toplaag bruine wol.
De bloemetjes heeft ze er ook op vastgevilt.

Het paard heeft in ieder geval een heel erg mooi dekje!
(Volgens mij kan Dorien ook zoiets maken voor je eigen paard, als je wilt kan ik je in contact brengen met haar.)

Vakantie(stress)

Hier zie je een kaartje van ons favoriete vakantieland. Engeland dus...
Nu zou je denken, wat ga je daar nu doen in het naseizoen, maar het is deels werk gerelateerd. We gaan ook een aantal schapenfokkers bezoeken.

Het grootste probleem is het onderbrengen van zeven honden!!!
Dat is dus mijn stress, het boeken van overtochten, appartementen en meer van dat soort zaken, ach daar draai ik mijn hand niet voor om.
Maar die honden, die veroorzaken de meeste problemen.
Voor drie viervoeters hebben we al een plekje, nu nog vier te gaan.


Wie moeten er nog "onderdak"?
* Pat, een grote knuffelkous, maar kan niet alleen gelaten worden, hij heeft een mens om zich heen nodig.
* Kate, past zich snel aan, wil met rust gelaten worden en houdt verder van niet te veel gedoe om zich heen.
* Seanen, een jonge gecastreerde reu, een lolbroekje, maar is niet gewend in de stad.
* Lucy, een jongedame van twee jaar, een wervelwind, heeft actie nodig en een strakke begeleiding.

Het mooiste zou een huisoppaser zijn, maar die zijn dungezaaid en die zijn we nog niet tegengekomen.
Een hondenpension is niets voor onze Border Collies, ze zouden twee weken lang het niet naar hun zin hebben, zeker Pat die niet tegen opsluiting kan, gaat er aan onderdoor.

Een ieder die een goede oplossing heeft, mag zich direct melden!!

Oh ja waar gaan we naartoe in dit grote land?
We beginnen de tocht waarschijnlijk in Suffolk (tussen Harwich en Ipswich in), we nemen de nachtboot vanuit Hoek van Holland.
Na een aantal dagen gaan we naar East Sussex, tussen Southhampton en
Hastings in. We hebben daar een prachtig plekje gevonden dichtbij een Wensleydale Longwool fokker. Bovendien is er in de buurt een pub met het meest voortreffelijke eten wat je je maar in kunt denken. Als je denkt dat engelsen niet kunnen koken, dan heb je het mis. Neem de proef zelf maar eens op de som. Van harte aanbevolen!!

Hoeven bekappen (deel twee)

Al in een eerder logje heb ik bericht over het hoeven bekappen.
Dat gaat met hulp van Kees O. en zijn kantelapparaat wel zo gemakkelijk en levert weinig echtelijke twisten op....

Een aantal van onze schapen liepen weer behoorlijk kreupel en dan moet daar wel iets aan gebeuren. Dus op zoek naar het telefoonnummer van Kees.
Gelukkig, ik vond het weer terug. Altijd handig die oude vertrouwde visitekaartjes zeker als je net zo als ik een nieuw mobieltje hebt en alle telefoonnummers die niet op in het geheugen staan, weg zijn.
Tja moderne techniek, het leidt soms ook tot wanhoop.

Kees kon op zeer korte termijn al komen en brengt tegenwoordig zijn vriendin Maaike mee. Zij studeert diergeneeskunde en praktijkoefeningen, zijn erg welkom.
Daar kwamen ze dan, met aanhanger en daarop het apparaat.
Het is een vervaarlijk ding en je moet er wel mee om weten te gaan, anders verlies je zelf vingertoppen of erger, of je verwondt een schaap.

De kunst is om een schaap er netjes in te zetten, het lijf staat dan klem en de kop zit in een beugel. Bij de lammeren moet je er enorm voor opletten dat ze niet meteen er aan de voorkant weer uitvliegen. Bij de grootste dieren is het weer van belang dat ze er netjes inpassen, anders zitten ze wel heel erg klem...
Vervolgens haal je de beugel om en het schaap ligt op zijn of haar rug, in het toestel.

Dan is het nog een kweste van bekappen. Maaike en Kees werkten gezamelijk op en er werd heel veel hoorn weggesneden. Vervolgens werden de aangedane hoeven flink gesprayed met paars spul, het leek net of ze paarse schoenen aan hadden.

Helaas hebben een aantal van onze dieren "rotkreupel" dit ondanks het feit dat ze zijn ingeënt tegen deze nare ziekte.
We hebben er tot vorig jaar nooit last van gehad, maar na de aankoop van een, overigens waardeloze, ram zijn we de sigaar. Als je eenmaal rotkreupel hebt, dan ben je er niet zomaar vanaf. Je moet vaker hoeven bekappen en de besmetting zit ook op het land. De dieren moeten deze week nog in een voetbad.... Dat wordt weer "wild-west in de wei" Die voetbaden vinden ze niet leuk.

De rammen hebben we met hulp van Maaike en Kees nog even gescheiden van de ooien.
We willen het liefste zo laat mogelijk de lammetjes volgend jaar.
De rammen lieten luide protesten horen...
Twee van de rammen worden nog gecastreerd, als het allemaal lukken wil nog deze week.

Wie nu nog zegt dat het houden van schapen een makkie is en weinig kost, die mag het met liefde een jaartje komen doen. Neem vooral een goedgevulde portemonnee mee!