Grote kezen.....

Ik ben opgegroeid met en in de moestuin. Ik kan mij niet anders heugen dan dat mijn vader en beide opa's een moestuin hadden. De vader van mijn vader had er eentje aan de spoordijk. Dit werd de spoorarbeiders en baanvakwerkers gegund door hun werkgever, de NS.
Het was een goedkope manier om aan voedsel voor de vaak grote gezinnen te komen.
Ik weet van mijn vader dat zijn vader, heel veel sperziebonen teelde en dat mijn vader die "herebonen" nog steeds niet lust. Hij gruwelt ervan....

Tuinbonen, zoals je op de bovenste foto's ziet heten in Bollenstreektaal, de streek waar ik vandaan kom, grote kezen. Ongetwijfeld hebben ze die benaming gekregen omdat ze vaak te lang doorgroeiden. Ze worden dan enorm groot en worden taai!

Ondanks al mijn goede voornemens kwam het er dit jaar weer niet van om tuinbonen te "leggen".
Maar wij hebben een heel goed adres voor de inkoop van aardbeien en zacht fruit en dat is de firma Sturing in Laaghalen. Zij hebben in hun bescheiden winkeltje bij hun bedrijf, nog veel andere soorten fruit en groenten.
Dus ik kon de verleiding niet weerstaan en heb twee kilo tuinbonen meegenomen.
Ja voor twee personen heb je heel wat nodig want je koopt voornamelijk de "verpakking".

Er is door in de natuur bijna niets zo mooi verpakt als de tuinboon.
Ze liggen keurig op een zacht bedje wat nog het meest op een hele nieuwe moltononderlegger lijkt. Mijn hele leven ben ik al gefascineerd door deze mooie vorm van bescherming.

Mevrouw Sturing, ze is zestig plus, had nog nooit tuinbonen gegeten en wist ook niet hoe ze ze moest klaarmaken. Dat hebben we even uit de doeken gedaan.
Hoe maak je een smakelijke tuinbonenschotel, nou zo!
Dop de tuinbonen en spoel ze af,
Kook ze in water met een beetje zout en wat bonenkruid, gedroogd of vers.
Laat ze zo'n twaalf minuten koken en proef of de bonen gaar zijn. De wat grotere bonen hebben een wat langere kooktijd nodig.
Giet de bonen af en roer er wat créme fraiche door, maar gewoon een beetje roomboter is ook erg smakelijk.
Voor een extra lekkere variant kun je uitgebakken kleine stukjes rookspek met een meegebakken fijn gesnipperd uitje, toevoegen.

Volgend jaar ga ik toch maar weer mijn voornemen om grote kezen te telen ten uitvoer brengen. Niet alleen omdat ze zo lekker zijn, maar als ze in bloei staan ruiken ze fenomenaal lekker....

Cochenille

Ja wat is cochenille??? Je ziet ze op bovenstaande foto in gedroogde vorm.
En je kunt er mee wol verven dat gaat erg goed!
Als je mooie dieproze of karmozijnkleurige wol wilt, dan moet je deze "plantaardige" verfstof eens proberen. Nou ja plantaardig... het is een schildluizensoort die op een cactus leeft en zich daar tegoed doet aan de sappen van de plant.
Het is dus heel "plant aardig" om die schildluis te vangen en de cactus een "plant aardiger" bestaan te gunnen zonder die lastige luis.
Oké de luis gaat dan dood, dat is weer klein dierenleed, maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Of andersom, het is maar hoe je het wilt bekijken.

Nu gaan we even op het wol verven met dit beestje in.
Allereerst beits je je wol voor met aluin. Ik zeg het nog maar even, de wol moet eerst goed schoon zijn ook voordat je gaat beitsen. Lanoline die in de wol zit, beinvloedt de kleuropname van de vezel. Je wol moet dus goed gewassen zijn op een temperatuur van 85 graden.

Voor het verven van 200 gram wol (droog gewogen) heb je 10 gram cochenille nodig en 10 gram wijnsteenzuur.
De cochenille laat je een nacht weken, voordat je dat doet kun je de schildluizen al een beetje pletten in een vijzel.
Je zet de cochenille de volgende dag op in een pan met twee liter water
(deze twee liter is inclusief het goedje met de cochenille en het weekwater).
je voegt de wijnzteenzuur toe en je kookt dit 30 minuten.
Vervolgens voeg je de wol toe, let op maak de wol eerst een beetje vochtig!
De wol laat je 60 minuten aan het kookpunt net niet borrelen.

Er zijn prachtige resultaten te behalen met combinaties van campeche oftewel blauwhout en cochenille. Probeer dit ook eens uit!

Kleurdoos 1

Nou dit is hem dan. Het eerste strengetje "kleurdoosgaren".
Lekker gesponnen terwijl ik naar de televisie keek, want om negen uur 's avonds gaat dit apparaat steevast aan als er een "crimi" is bij de KRO op Nederland twee.
Wat een uitkomst die programmering als je niet zo van voetbal houdt.

Het spinnen van dit garen is even een trucje, je vingers moeten er aan wennen en je moet het niet zo krampachtig doen en je snelheid van trappen moet wat anders zijn dan normaal. Tevens moet je de wol sneller toevoeren en zo voorkom je overmatige twist. Het is maar een weetje....

Mijn dagen breng ik nu deels door achter mijn strijkplank! Neen ik ben niet de overhemden gaan strijken, ook de bedbekleding strijk ik al lang niet meer...
Maar die strijkplank heeft een ideale werkhoogte om wol op uit te zoeken en te sorteren. Dat gaat prima buiten in de schaduw. Het is een tijdrovende en redelijk geestdodende klus. Het gezang van de vogels brengt nog wat afleiding.
Ondertussen filosofeer ik wat over de levens van de schapen, de dingen die ze hebben meegemaakt het afgelopen jaar dat ze hun vachten lieten groeien en de vraag of schapen zich dit alles bewust zijn. Soms heb ik last van een levendige fantasie!

Ik dacht dat ik goed aan de slag was met mijn vachten uitzoekerij en dat er licht aan het einde van de tunnel gloorde....
Maar vanochtend was Johan er weer! Johan levert hier de vachten af en kwam nu met dertig, ja je leest het goed, ik zal het nog even numeriek weergeven 30 vachten.
Dan zakt de moed me even in de schoenen.
Op de deel staan nu de zakken met wol opgestapeld. Het is maar goed dat het gras niet zo weelderig groeit en de trekker de deel uit moet voor een rondje weide "bloten". Het ding komt nooit meer van zijn plaats!

Frisbee in Drenthe

Afgelopen donderdagavond hadden we de laatste frisbeeles voordat trainer en coach Gesien van een welverdiende vakantie gaat genieten.

Het werd een leuke avond met een moelijke opdracht namelijk het "jammen" oftewel de honden steeds om de beurt vijf verschillende worpen laten doen en dan is er weer een andere combinatie hond met handler aan de beurt.

Om nu eens in het echt te zien hoe het niveau op de wedstrijden is, gingen we vandaag naar de KC Assen alwaar een heuse wedstrijd werd georganiseerd.

Duitse en zwiterse deelnemers waren goed vertegenwoordigd en hun prestaties en de lol met hun honden, was duidelijk waarneembaar. Leuk om dat alles eens te aanschouwen.

Op bovenstaande foto's zie je Pat in actie. Ondanks zijn leeftijd, hij is alweer tien jaar oud, doet hij het erg goed. We leren veel van het werken met een ouder wordende hond, dus veel worpen dichtbij en de dogdance trucjes komen ook nu weer goed van pas. Dat geeft wat sjeu aan de performance. Performance is trouwens een groot woord... zover zijn we nog lang niet. Lol hebben we wel!

Zijn dochter Lucy is een geboren frisbeedame en beweegt zo soepel en snel dat je er versteld van staat. Wat is dit hondje een natuurtalentje! Nu wij nog.
We hebben nog veel te leren en dat hebben we vandaag maar weer eens gezien.

Spinles

Vandaag was er weer een spinles voor beginners. Altijd weer een spannende dag voor zowel de cursisten als voor de "docente", ikzelf dus. Ik hoop altijd maar dat ze het leuk vinden en er iets van op steken en dat de dag met een tevreden gevoel wordt afgesloten.
Bovendien moeten de cursisten het een beetje met elkaar kunnen vinden, dat is wel zo leuk voor de sfeer.
Maar ik had me geen zorgen hoeven maken, het werd een topdag!

Mevrouw M. kwam als eerste en enige tijd later mevrouw N.
Na de eerste uitleg over wol, het kaarden met de handkaarden en met de kaardemolen moesten beide dames er aan geloven.
Mevrouw N. had hier vorige week al een tweedehands Louët gekocht en ik was verbaasd dat ze al een klos bijna vol gesponnen had. Dat ging dus al heel erg goed. Practice makes perfect, dat zie je maar weer! Haar uitdaging lag nu in het maken van een dunne draad die gelijkmatig gesponnen werd.

Mevrouw M. had nog helemaal geen ervaring en moest nog alles leren.
Maar daar kwam ze dan ook voor. Bij vrijwel alle cursisten zie je dezelfde eerste resultaten als op bovenstaande foto. Heel veel "twist" en een draadje waarmee je kunt bungyjumpen.
Maar aan het einde van de dag kon mevrouw M. al een heel goed draadje maken!!
Thuis gaat ze verder oefenen en ook deze mevrouw had de smaak erg te pakken.
Ik heb als het goed is, weer twee dames "spinverslaafd" gemaakt.

Mevouw N. vond het spinnen met witte wol wel heel erg saai worden en wilde kleur, kleur en nog eens kleur in haar draad. Gelukkig heb ik een voorraad van allerlei tinten merinowol waar ze goed mee uit de voeten kon. Het mengen van wol met behulp van handkaarden was voor haar weer iets nieuws. En ze ging uiteindelijk huiswaarts met een zakje kleur, "Ruud Gullit lokken" oftewel de lokken van onze Wensleydales schapen en nog wat meer spulletjes. Ja je wordt hebberig van zoveel soorten wol en van al die kleurtjes...

Over kleur gesproken, de eerste foto toont een kom broccolisoep. Die had ik op voorhand gemaakt voor de luch, want samen eten we op zo'n spindag ook nog een maaltijd. Het is een soep die ideaal is voor vegetariërs, makkelijk en snel te maken is en je kunt de soep ook nog eens goed invriezen.
Hier volgt het recept.
Maak een grote stronk broccoli schoon en snijd de stronk met de roosjes in kleine stukken.
Zet een pan met water op het vuur en los daarin een aantal tabletten groentebouillon op.
Als je van knoflook houdt, kook dan een paar teentjes mee.
Kook de broccoli gaar in de bouillon.
Voeg melk en kookroom toe en doe niet moeilijk over hoeveelheden. Proef hoe de smaak is en voeg wat extra melk toe als de soep te sterk smaakt.
Pureer de soep met behulp van de staafmixer.
Voeg eventueel wat peper toe.
Je kunt bij de soep wat geraspte kaas opdienen of stukjes Mon Chou.
Ook blauwschimmelkaas kan erg lekker zijn als je die laat smelten in de soep.

We gaan nog een dagje met elkaar spinnen en we gaan dan nieuwe dingen uitproberen.
De dames en ik hebben er nu al zin in!!!

Filosofie van de (koude) grond

We hebben in het "gazon" ahem, het kapotgelopen en stukgegraven grasveld in de tuin, een aantal molshopen opgemerkt.

Het roept in ieder geval vragen bij mij op.
Hoe kan het zijn dat als ik een molshoop platmaak, ik grond overhoud.
Maar als ik een door de honden gegraven gat, dit gat steevast moet aanlengen met grond uit een zak met tuinaarde???

Vreemd.... Wie heeft er een afdoende antwoord??

Alweer een half jaar oud!

Seanan is alweer een half jaar oud en wat gaat de tijd toch snel!
Ik zie me nog in de dierenartspraktijk staan. Puppy's opvangen, droogwrijven en zorgen dat de volgende pup dezelfde behandeling kreeg. En stressvolle bevalling was het!

Seanan is uit aan het groeien tot een leuke en vrijmoedige jonge man met veel karaktereigenschappen van zijn vader en van zijn oma Phoebe.
In het nest was hij de grootste en de zwaarste, maar nu is hij een onderdeurtje.
Maakt niks uit, hij is een lolbroek en we zijn erg blij met hem.

Binnenkort wordt hij gecastreerd, met al die teven in huis is het gedoe met een intacte reu geen feestje.
Geen nakomelingen dus voor Seanan en geen fokplannen meer met wie dan ook uit onze roedel.
Na de ervaring van een spoedkeizersnede, zijn we wel genezen!

Op de valreep

Al eerder schreef ik over de achtertuin. Het ontwerp is van Diana, mijn schoonzus en zij was ook verantwoordelijk voor de plantkeuze.
Dat heeft goed uitgepakt!

Maar waarom heet dit logje nu "op de valreep" zul je je afvragen....
Simpel, al jaren neem ik me voor om het eens op de foto te zetten, maar dat vergeet ik prompt en dan zijn de irissen alweer uitgebloeid.
Dat is dus een nadeel van deze planten, ze bloeien maar kort!! Maar daarna heb je grote pollen groen die "grassig" aandoen en de bodem flink bedekken.
Er is geen ruimte voor onkruid en dat scheelt heel veel onnodig wiedwerk.

Na de bloei van de irissen volgt er een lange periode van overvloedige weelde van de hortensia's. Een dankbare plant die het hier heel goed doet.

De alchemilla op de voorgrond op de bovenste foto, vormt in de borders de randbeplanting. Ten minste, daar hebben we ze ooit neergezet, maar ze wandelen nu een beetje buiten het beplantingsschema. Dat is helemaal niet erg, het geeft wat 'sjeu' aan alles.

Van oude honden enz. deel twee

De blik van Mór spreekt boekdelen....
Er is haar heel groot onrecht aangedaan. Allereerst dachten wij dat haar voorhand nu echt niet meer mee wilde en ze dus het bos niet meer in kon.
En ten tweede, er volgde een dierenartsbezoek!!!

Vandaag keek E. nog eens goed naar haar poot en zag tussen de tenen een abces.
Dat zat er nog niet eerder. Dat zal dus de reden van het mank lopen geweest zijn.

Meteen maar even een afspraak gemaakt met dokter Eva.
Er werd natuurlijk met een klinisch oog naar de voet gekeken en het abces werd zonder verdoving opengehaald. Ja Mór is een "stoere" hond (stoer is drents voor dapper en niet pieperig) en gaf geen krimp.

Het ergste vind Mór het verband om haar voet, dat is iets wat er niet hoort en ik mag er eigenlijk geen foto van maken. Vandaar dat de tweede kiek een beetje bewogen is.

Mór heeft nu een antibioticakuur en moet, als het verband eraf is, met haar voet in een biotex badje.
Nou we kunnen ons lol dus nog op!

We zijn eigenlijk blij dat het zoiets simpels is en niet iets wat niet meer te repareren valt.
De dementie blijft, daar leren we mee leven. Maar de dagelijkse wandelingen in het bos, waar Morrieboot zo van geniet, daarvan hopen we dat we haar strakjes weer mee kunnen nemen.

Wat staat er op de klossen?

WK voetbal, weken lang... "Not my cup of tea", gelukkig is het ook detective maand bij de KRO en dat is wél mijn "kopje thee".
's Avonds gaat de teevee op twee en ga ik achter het spinnewiel om gewoon maar wat te spinnen.

Ik heb aardig wat losse restjes merino wol in heel veel kleurtjes en dat spin ik nu maar gewoon op. Nergens aan denken en gewoon trappen en draadjes maken.

Het spinnen van die gladde wol valt niet zo mee. Je moet wennen aan de gladheid van de wol en je hebt al snel last van wat teveel twist in je draad.
Dat kun je op de bovenste foto ook zien. Ik krijg het nog niet zo goed dat er voldoende twist in zit en er toch stevigheid in het draadje zit. Maar dat ben ik nu aan het uitproberen.

In het getwijnde draadje, zie onderste foto, merk je trouwens van die twist weinig meer. Ik kon het zo glad krijgen dat de overmatige draaiïng in de draad, weg is.

Met al die kleuren werken is wel erg leuk! Je weet niet precies wat het wordt omdat alle stukjes merino niet evenlang zijn en op die manier krijg ik een soort toverballendraad.

Van oude honden en dingen die voorbij gaan

De "flexilijn" (of in onze bewoordingen, de ongehoorzaamheidslijn) is een attribuut wat we niet zomaar gebruiken. Maar met een ouder wordende hond is het een onmisbaar item aan het worden.

Onze Mór is dementerend en dat is vooral 's avonds in het donker goed te merken.
Ze snapt de omgeving in het donker niet meer en dat heeft niets te maken met het feit dat haar gezichtsvermogen misschien wat achteruit gaat. Maar het heeft alles te maken met "desoriëntatie in plaats en ruimte", zoals dat zo mooi heet...

Ze heeft in het donker de neiging om stil te gaan staan of weg te lopen. Als ik bij zo'n wegloop actie haar terug ga halen dan schrikt ze zich een hoedje en gaat er als een haas vandoor. Ongewenst en soms heel erg eng... De weg is dichtbij en met druk verkeer.

We hebben dus u de flexilijn maar weer uit de doos met hondenartikelen opgediept en die ligt standaard klaar om Mórretje uit te laten.

Sedert afgelopen weekend loopt ze zo kreupel dat de dagelijkse wandelingen in het bos, niet meer gaan... Het is al een beetje een afscheid. We lopen dus nu met zeven honden in plaats van acht, ons dagelijkse rondje.

De achterhand van Mór is al jarenlang een groot probleem. Met pijnstilling en allerlei andere middeltjes hebben we dit heel lang onder controle kunnen houden. Maar dit nieuwe kreupel zijn, wat uit de voorhand lijkt weg te komen, kunnen we niet couperen met medicatie. Mór zakt af en toe gewoonweg door haar voorpoten.

We hebben dus nu twee honden waar we ons zorgen over maken. Phoebe met haar tumor achter het oog en Mór die zo kreupel loopt.

Vandaag vond ik bij het leeghalen van een verhuisdoos een mooie foto van Mór en Phoebe, ze liggen in een weitje met heel veel madeliefjes en hoog gras. Ze waren toen nog erg jong. Jonge blommen dus, maar bloemen verwelken....

Coburger Fuchs

"Volluk", , vervolgens een klop op de deur en acht aanslaande enthousiaste Border Collies.... (ja het zijn er wel heel veel...)
Dat kan maar één ding betekenen, daar is Johan B., onze veehandelaar die tevens schapen scheert.
Johan B. is hier "hofleverancier" van prima vachten en het is scheertijd, dus hij is hier erg vaak te vinden.
Johan heeft van mij een spoedcursus wolbeoordeling gehad en weet precies wat ik wil kopen en hoe de schapen geschoren moeten worden, dus op een schone plek, de wol in goede zakken en meer van dat soort voorwaarden.

Deze week kwam hij al sublieme Swifterwol brengen en een paar "puutjes" (drents voor zakken) met Gotlanderwol. Mooi!!!!!
Nu waren de Coburger Fuchs schapen geschoren, of in Johan's bewoordingen "die duutse schoapen"

Tot vorig jaar had ik nog nooit gewerkt met deze wol, maar na de eerste proefjes was ik overtuigd. Dit is wol die het meer dan waard is om gesponnen te worden. De wol die ik koop is van de enters dus de eerste scheringen van de schapen en het is zacht, roomkleurig beige met een lichtrode gloed. Het wordt ook wel "het gulden vlies" genoemd, maar dat is een benaming die je wel vaker voor nog andere wolsoorten tegenkomt. Die benaming mag je dus meteen vergeten.
De vezellengte is lang, dit maakt het geschikt voor de beginnende spinners.
Kortom, prima wol en het uitproberen meer dan waard. Tel daarbij op dat het ook heel erg goed te verven én te vilten is en je hebt een "allroundwol".

Het schaap is een redelijk opvallende verschijning in de weide.
Dat komt door zijn kleur. Het is een roodachtig schaap en dat zie je niet veel. De lammeren van dit ras zijn veel donkerder dan de moeders, nog een opvallend aspect aan deze dieren.
Oorspronkelijk komt het schaap bij onze oosterburen vandaan.
Het is een schaap wat met weinig tevreden is, gemakkelijk aflammert en voor de hobbyboer dus een aantrekkelijk dier is om te houden.

De "deel" staat nu vol met "puuten" wol die allemaal nog uitgezocht moeten worden!
En het scheerseizoen is nog niet voorbij....

Kunstschouw op Schouwen Duiveland

Van mijn schoonzus Diana www.pelana.nl, link door naar studio Dias, ontving ik een uitnodiging voor de Kunstschouw op Schouwen-Duiveland.
Het is van 12 tot en met 20 juni en wordt op meer dan veertig plaatsen op het eiland georganiseerd. Er doen zo'n tweehonderd kunstenaars mee aan dit project.

Als je in de buurt bent is het de moeite waard om een kijkje te gaan nemen.

Zeeland is sowieso de moeite van een bezoek waard. Zoek het eens niet in de bekende toeristische hoek, maar breng ook eens een bezoek aan kleinere dorpjes zoals Dreischor een prachtig ringdorp op het eiland waar dit evenement wordt georganiseerd.

Het Vlaams schaap

Het schaap wat je hier op de kiek, enigszins hautain aankijkt is een mooi voorbeeld van dit ras.
Ooit waren er bij onze zuiderburen nogal wat van te vinden. Maar door allerlei omstandigheden is het nu een ras wat in de gevarenzone verkeert.
Jammer, want het is een mooi dier met heel veel wol van uitstkende kwaliteit, dit was ook de reden dat de belgen het dier fokten. Er was een grote vraag naar kwalitatief goede wol en die wol kwam in grote hoeveelheden van het dier af. Per dier is zeven kilo geen uitzondering!!

Dit ras viel ook op door zijn vruchtbaarheid. Drie 0f vierlingen zijn geen uitzondering en het is een goed bevleesd schaap wat het prima doet in polderweiden.
Kortom een aanwinst voor elke schapenhouder. Maar het uiterlijk van het schaap is niet opvallend. Het is gewoon een wit schaap met heel veel wol...

Dit ras heeft aan de wieg gestaan van het Swifter schaap. De Swifters zijn gefokt om hun goede moedereigenschappen, weinig aflamproblemen en een zeer ruime melkgift. Allemaal eigenschappen die het van het Vlaams schaap heeft geërfd. De andere inbreng die gezorgd heeft voor de totstandkoming van de Swifter is de Texelaar. Veel vlees op de botten en daardoor een hoog slachtgewicht.

Het is bijna altijd zo dat de "onderliggende" rassen, dus de rassen waaruit een nieuw soort schaap ontstaat, achteruit gaan in aantallen en ze een bedreigd ras gaan vormen. Eigenlijk zonde.

Ik heb net een vachtje van het Vlaams schaap in handen gekregen en ik ben er erg blij mee. Een lange stapel, heel zacht en fijne wol en van een prima kwaliteit.
Er zit een mooie "crimp" oftewel golving in de stapel en het belooft wat!! Als je dergelijke wol aangeboden krijgt, dan is gewone Texelaar wol maar ordinair....

Roeren in de genenpot.....

We hebben onze eigen gefokte ram Bob verkocht aan een collega schapenhouder.
Die schapenhouder (Mike) fokt en heeft Welsh Hill Specled Faces (tweede foto).

Bob gaat als alles goed is, voor bijzondere schapen zorgen, namelijk een soort Masham schapen een oud engels ras. Dit ras heeft lange krullen zoals de Wensleydale Longwool (bovenste foto), maar de zo kenmerkende kopaftekening van de "Specled Faces".

De Welsh Hill Speckled Faces hebben een beroerde vacht. Ten minste dat vind ik. Spinnen kun je er al helemaal niet mee en ook het vilten gaat niet zomaar, daar heb je echt enige kennis van zaken voor nodig....
Het lijkt wel prikkeldraad en het zit vol met korte haartjes (kemp).
Draagbaar is een eventueel werkstuk dus niet, maar het zou weer leuk kunnen zijn voor tassen.

Uiteindelijk moet het product van dit genenmengsel er uit gaan zien als de schapen op de onderste foto.
We zijn benieuwd of het gaat lukken!

Bob gedraagt zich goed in zijn nieuwe omgeving en het heeft hier voor meer rust gezorgd. Drie rammen in de wei, levert toch enige stress op onder de heren.

Miskoop....

Wat je van ver haalt is soms lekker, maar soms een klein drama.
Ik had dus wol besteld van over de grens. Een hele toer om het hier te krijgen en te ver om eerst te gaan kijken naar de vachten.
Op goed geluk toch de bestelling gedaan. Het leek mooi, de website van de boerderij met meerdere schapenrassen, werd netjes in beeld gebracht en voorzien van goed commentaar over de rassen.
Bovendien geeft men daar op de boerderij ook cursussen in wolverwerking. Dan weten mensen ook wat goede wol is. Hoe je een schaap netjes scheert en hoe je wol opslaat.

Enfin, vandaag toog ik dus aan het werk. Drie grote dozen vol met individuele zakken met daarin de wol. Op de zakken staat keurig aangegeven wat er in zit en van welke schering het is.

Maar bij openmaken van de zakken zonk mij de moed al in de schoenen.
De wol is óf nat geschoren, of in ieder geval op een niet droge dag, of het is nat verpakt. Het rook al een beetje naar.....

Maar daar stopt de ellende niet! De schapen hebben gestald gestaan in een onderkomen met een mengsel van stro en voornamelijk houtvezel.
Die houtvezel is de pest voor vachten. Het gaat overal inzitten en combineer die ellende nog eens met plantenresten en half vervilte wol en je hebt een probleem.
Op de foto's lijkt het nog wat, maar in het echt is het veel erger. Alle rommel zit helemaal door de wolvezels heen. Vaak restjes van hooi wat helemaal verpulverd is.
Dat prikt en je krijgt het er niet uit.

Ik ben nu vier vachten verder en het wordt er niet beter op.
De schapen hebben zo te zien ook niet erg veel goed voer gehad. De wol is wat dor, niet vettig en dat is echt zonde. Zelfs de wol van de eerste scheringen is zo. Zonde om weg te gooien maar er zit niets anders op. Dit krijg ik nooit meer goed.

Beste schapenhouders, scheer de dieren alstublieft bij warm en droog weer.
Stal ze op, met een bodembedekking van goed en lang tarwestro.
Rol een vacht op de juiste wijze op.
Geef de schapen goed te vreten.
Verpak geen natte wol in plastic zakken.
En scheer ze op een zeil!