Een heus bordje.

We hebben een echt bordje ontvangen van de VSS. Omdat we lid zijn van deze vereniging en een bijzonder schaap fokken, kregen we ook de keurmeester op bezoek. En die was streng, doch rechtvaardig. Ons rammetje is niet geschikt als dekram voor het ras, hij heeft een overbeet.
Het was toch een beetje een domper.

Het bordje krijgt in ieder geval een mooie plaats. Voor het rammetje zoeken we nog een oplossing.

Appelboom met appletreewol

"Inspiratie" vind ik altijd zo'n groot woord.... Maar in dit geval was dat wel een beetje zo. Eén van mijn nieuwe appelbomen heeft al zo'n mooi stammetje dat ik speciaal een garen heb gamaakt wat daarop lijkt. En dat is aardig gelukt.
Het is eigenlijk nogal simpel gemaakt. De grondtoon is grijs in dit geval een combinatie van wol van het Gotland Pelschaap met daardoor heen de krullen van dit schaap. Op de kaardemolen heb ik het gemengd met twee kleuren Merino wol. En dan lekker dik en onregelmatig spinnen.
De mossen en de stam lijken weer op het grijs en groen in het garen.
Voor de foto heb ik een streng natuurlijk opgehangen in de appelboom.

Lastpost.

Deze lastpost heb ik in grote hoeveelheden op dit moment in mijn (moes) tuin.
Verschrikkelijk, ik heb al gekeken of ik er nuttige dingen mee kon doen, zoals plantaardig verven. Maar mijn zoektocht op internet leverde tot nu toe niets op.
Het is nog nooit zo erg geweest als dit jaar. De zorgvuldig aangelegde haagbeuken-hagen (dank je wel A. voor het plantgoed) zitten helemaal onder en de haagwinde (want zo heet deze ellende) slingert zich met het grootste gemak ook naast de snijbonen, door de bessenstruiken en alles wat maar een beetje horizontaal steun geeft.
Wil je je agressie kwijt in mijn tuin en deze plaag te lijf gaan, dan ben je van harte welkom!!!! Schoffels, tuinhandschoenen, thee, koffie en brood zijn altijd aanwezig.

Vlierbessen verfrecept.

Nog even geduld en dan zijn ze rijp, maar ik vind ze niet lekker...
Dus ze gaan de verfpan in! Ook een mooie bestemming voor de vlierbessen. tenminste die er nog over zijn, want de vogels zijn er gek op. De hele dag zitten ze al in de struiken en als ik onder de doorbuigende takken doorloop, zijn ze erg verbolgen.

Volgens veel mensen kun je helemaal niet plantaardig verven met vlierbessen, maar toen ik eens na het snoeien van iets te veel takken die vol hingen met bessen toch de snoei- en takkenschaar ter hand nam en mijn trui vol met vlekken had die er niet uitgingen, besloot ik toch het experiment maar eens aan te gaan.

De wol moet je voorbeitsen met aluin volgens het normale recept. Dus kijk nog even bij het verfrecept met goudsbloemen.

Dan maak je een soep van vlierbessen. Je mikt echt een hele grote hoeveelheid in de pan en doet er een wat water bij. Je kookt het dus alsof je sap aan het maken bent. Heb je dit gedaan en zijn de bessen tot moes gekookt, dan zeef je het. Het sap doe je weer terug in de pan.

De voorgebeitste wol maak je nat, en doet dit in de pan met vlierbessensap. Het geheel laat je zo'n drie kwartier heel zachtjes koken en je laat de wol in de pan afkoelen. Daarna goed spoelen en de wol niet laten "schrikken".

Je kunt nog nabehandelen met wat ammonia, dan wordt de kleur ietsje dieper. Met vlierbessen bereik je een oud-roze kleur. In mijn experimenten bleef de wol goed kleur- en lichtecht. Ook na de "lichtproef" ik had één strengetje opgehangen voor het raam en daar hing het een half jaar. Een ander strengetje lag in het donker in de la van mijn bureau. Geen verschil!

Dus als je niet van vlierbessen houdt, gewoon een keer het verven proberen.

Kleur

Vandaag alle bergschaapwol eens netjes opgeborgen in stapelbakken.

Op de foto zijn alle kleuren bij elkaar altijd zo fel, maar als je ze mengt met wat anders, mijn voorkeur gaat uit naar swifterwol, dan wordt het heel mooi.

De kleuren worden dan zachter en je kunt er zo mooi tweedachtige garens mee maken.

De bergschaapwol vilt ook als een tierelier. Het "pakt" heel makkelijk en is minder plakkerig dan de merino. Wat mij betreft is het een beetje een ondergewaardeerde wolsoort. Hoog tijd dat er eens een beetje reclame voor wordt gemaakt, bij deze dus.

Waar is de mohair??

Kat Mies heeft een voorkeur voor slaapplaatsen die door mij niet zo op prijs gesteld worden.

Heb ik net zorgvuldig mohairkrullen gewassen voor een nieuw garentje, ligt ze op de krulletjes die ik even in een schaaltje had geparkeerd tot later gebruik.

Haar toch maar even een ander plekje aangeboden en de krulletjes in een zakje gedaan, wel zo veilig.

Hulde aan de ANWB!

Gisteravond- en nacht waren in vele opzichten gedenkwaardig. Allereerst omdat na maanden wachten het nu eindelijk 9 september was, de dag van het concert van Coldplay in het Goffertpark in Nijmegen.

Met drie vrouwen en één man gingen we vanuit het noorden op weg naar Nijmegen. We waren in goed gezelschap van zo'n zestigduizend anderen die voor een groot deel de snelwegen onveilig maakten. Al ver voor Arnhem, kwamen we dan ook in eindeloze file's terecht. Maar dat mocht de (voor)pret niet drukken. Alleen ons vervoermiddel had wat last van "warmte" en het metertje wat aangeeft dat de motor toch wat last had van de hitte, steeg wat onrustbarend. Dus de truc van de "verwarming aan en raampjes open" werd al snel toegepast.

Na een rit van bijna vier uur vonden we een parkeerplaats en togen we op weg naar het Goffertpark. Druk, maar erg georganiseerd, topsanitair wat ook nog eens schoon was (en tussendoor werd schoongemaakt) en de muziek was fantastisch.

Vuurwerk, gekleurde ballonnen, meezingen en dansen.... Fantastisch pianospel van Chris Martin de zanger, die zo'n rare houding heeft achter het klavier.

Kortom één van de beste concerten die ik ooit heb bijgewoond.

Goede concerten duren altijd te kort en na nog een hapje en een drankje, gingen we richting auto. Na ruim drie kwartier waren we eindelijk de stad uit en toen ging het mis. De meter schoot echt in het rood en nu kwam er rook onder de motorkap vandaan. Alarmlichten aan en de hemel zij dank, even verderop was een tankstation. Die is er altijd als er iets mis gaat met een auto waar ik in zit of rijd, ik heb een hele goede beschermengel!

Tamara, onze Bob en eigenaar van de Peugeot, belde de ANWB en na een half uurtje kwam er dus zo'n mooi geel busje. Overigens de interieurs van alle auto's van de ANWB worden door het bedrijf van mijn broer en scchoonzus gemaakt.

De radiateur was stuk en ook na de hulp van de ANWB monteur bleek de auto de verre rit niet meer aan te kunnen. Er werden door de monteur diverse grappen gemaakt over franse auto's en "het in de fik steken ervan" maar dat hield de stemming er gek genoeg wel in.

Maar we konden dus niet verder en dan komt er zo'n mooie sleep/takel/oplegger die de peugeot oplaadde en ons vervoerde naar Wijchen alwaar we koffie kregen en een vervangende auto. Nagelnieuw, een hele luxe Lancia.

Uiteindelijk waren we om half zeven weer thuis, Cathelijne, de oppas had thee en koffie en baby Tessa de dochter van de oppas sliep door alles heen.

Kortom, hulde aan Pieter van de ANWB, Dennis van het takelbedrijf en Cathelijne die dacht dat we flink aan het feesten waren geweest in Nijmegen. Nee dat laatste dus niet, in plaats daarvan deelden we de laatste mentosjes bij het gesloten tankstation even buiten Nijmegen.

Hulde in het kwadraat voor Tamara, die koelbloedig bleef en vanochtend alweer om negen uur moest werken. Een wereldmeid!!!

De verfpan van Karin..

Karin Swarts, zie eerder bericht, heeft het verven ook helemaal ontdekt.
Bij de kringloop kocht ze een oude emaille pan en bij de drogist tinnetjes Dylon (de heet water methode) De pan doet goede diensten en Karin probeert heel wat kleuren uit.
Bij het uitproberen van het mengen van verfkleuren gaat er soms ook wel eens wat mis... Soms verwacht je een kleur te krijgen en dan wordt het toch bruin, of iets wat daar op lijkt en soms ontstaan er magnifieke kleurtjes als je een beetje lef hebt.

Tipje, gooi nooit je laatste verfje weg, maar kijk of je door het bijvoegen van een ander tinnetje een andere kleur krijgt.
Als je nog niet zo in de kleurenleer thuis bent, koop dan eens een goedkoop schildersetje bijvoorbeeld een verfsetje met tubetjes verf voor kinderen bij de Hema. Neem een vel stevig papier en probeer kleuren te mengen. Zo krijg je inzicht in de kleurenleer en dat is wel zo handig.

Nog een tip, schaf een schriftje aan en doe daar enkele geverfde draadjes in en noteer welke kleuren je hebt gebruikt.

Het gebruik van "fabrieksverf" is erg eenvoudig. De beschrijving zit er keurig bij en er kan eigenlijk bijna niets fout gaan.

Topje voor een klein toppertje...

Hier zie je een topje voor een klein mensje. Het is gemaakt door Karin Swarts, die sinds korte tijd het "wolvirus" in alle heftigheid ervaart.
Ze begon enige tijd geleden met het spinnen van wol, heeft een kaardemolen gekocht en een verfpan. Ze experimenteert heel wat af met kleuren en wolsoorten en maakt ook nog eens iets van haar draadjes. Het resultaat mag er zijn en er zullen nog vele werkstukken van haar hand volgen denk ik!

Zijn er meer wolmensen met Border Collies?

Ik weet niet hoeveel wolspinners en vilters er zijn die ook Border Collies hebben, maar het zijn er vast wel meer dan een paar..

Vandaag kwam er een leuk stel mensen langs voor wol, ze hadden ook twee hinden van dit ras en ze waren hier in de buurt op vakantie.

Dus even langsgereden en meteen wol gekocht. Swifterwol in dit geval en dat is superspul voor alle beginnende spinners. Natuurlijk een praatje gemaakt over de honden!

Op de foto zie je trouwens Jolee met haar moeder Kate. Allebei rasechte Border Collies in de kleur sable.

Werkbij

Werkbij op een zinnia bloemetje. De zinnia's zijn ook al op hun retour en gaan deels de verfpan in. Eerst nog even wat strengetjes spinnen. Waar haal ik de tijd vandaan???? Druk, druk, druk net als de werkbij.....

Klei en draad, maar dan anders.....

Kunstig is het zeker! Met klei, draadjes en stro en nog wat andere materialen fabrieken de zwaluwen ieder jaar weer hun nesten in elkaar bij ons op de deel. Begin september zijn ze plotseling weer vertrokken..... De herfst begint. Nu maar weer wachten op het voorjaar en op tijd de deur opendoen zodat ze er weer in kunnen om nieuwe nesten te maken.

Ik zal hun drukke gedoe wel missen, al die vliegbewegingen door de tuin en over het land, geen mugje is veilig.

Wolletje.

Even een garen laten zien van mijzelf. Zo eenvoudig kan het dus zijn. Men neme een hoeveelheid voorgekaarde Gotland wol , een dot Texelaar in de tint grijs is en voegt daar op de kaardemolen een hoeveelheid gekleurde wol aan toe. In dit voorbeeld heb ik een groenblauwe Merino wol gebruikt en een beetje met de losse pols de gekleurde Merino op de kaardemolen gelegd en alles gekaard. Grof gesponnen voor een onregelmatig resultaat, leuk voor in het huidige modebeeld nu het net wat robuuster mag en kan allemaal.
De Gotland wol heeft een beetje glans en dat is mooi in combinatie met de kleur.

Zussies.

Onze twee jongste Border Collies, beiden dochters van Pat, die al op dit blog te vinden is.. Hun moeder is Kate en die komt vast ook nog wel een keer voorbij. Links zie je Jolee en rechts Lucy. Ze hebben een voorkeur voor ruwe wol, schapenpoep en zichzelf erg smerig maken. Echte Border Collies dus!!

Verfrecept met goudsbloem.

Een aantal klanten hebben al een klein pakje met goudsbloemzaad ontvangen bij hun bestelling. De meeste mensen zullen die pas in 2010 zaaien, maar hier plaats ik alvast een recept voor het plantaardig verven met deze bloemen.

De goudsloemen in mijn moestuin zijn al bijna uitgebloeid. Het wordt tijd om ze goed in de gaten te houden want met de uitgebloeide kun je goed wol verven.
De kleur die de goudsbloem geeft is geel.

Allereerst beits je de wol voor met aluin. Voor het verven met de goudsbloemen en voor 100 gram wol, heb je 100 gram aluin nodig. Die los je op in ruim 2 liter warm water. Goed roeren met een houten lepel, of met een groot verfhoutje.
Je maakt de wol nat en je legt die in een grote pan. Je brengt het geheel langzaam aan de kook en laat het een uurtje zachtjes koken.
Je laat de wol in het beitsbad af koelen.
Voor je gaat verven spoel je de wol eventjes, maar houdt het wel vochtig.

Nu het verven zelf.
Je hebt 500 gram uitgebloeide bloemen nodig voor het verven van 100 gram wol.
Je brengt de gebeitste wol samen met de bloemen aan de kook. Het is handig als je de bloemen in een oude pantykous stopt, anders krijg je zoveel plantenrestjes in je wol.
Je kookt alles een minuut of dertig en daarna goed spoelen.

Succes!

Even scheef kijken naar een sjaal....

Nog een sjaal van Corrie Koenen van Studio Luna. De foto krijg ik niet recht op de blog, dus even scheef naar het beeld kijken, excuses!
Maar nu even iets over de sjaal. Het zijn de krullen van de Wensleydale Longwool schapen en Corrie heeft mooi gebruik gamaakt van het feit dat de uiteinden van de krullen vaak donkerder zijn dan de rest van de lok. De krullen zijn gevilt op een sjaal van katoen met linnen. Heel apart.
Voor meer werk van Corrie Koenen kun je kijken op haar eigen site; www.studioluna.nl
Corrie geeft ook workshops en cursussen!

Nog een sjaal van Corrie Koenen.

Dit is een sjaal gemaakt door Corrie Koenen van Studio Luna. Ze heeft mohair krullen gecombineerd met zijde en dat geeft een spannend evenwicht tussen het transparante van de zijde en het wollige van de mohair krullen. Door de stippels op de zijde krijgt het weer iets extra's....

Werkstuk van Corrie Koenen.

Op mijn oproep die ik via de mailinglijst van Kleiendraad heb verzonden naar de klanten, heb ik al respons. Vanochtend vond ik in mijn mailbox de eerste foto's van viltwerkstukken van Corrie Koenen. Corrie heeft in Leiden haar viltstudio "Srudio Luna" en maakt de meest prachtige creaties. De krullen aan de sjaal die je hier ziet zijn de door Corrie zelf geverfde lokken van onze eigen Wensleydale Longwool schapen.

Trouw en onverwoestbaar...

De Louët S10 doet bij mij al jaren trouwe dienst. Er zitten al heel wat trapkilometers op en het wiel heeft al heel wat van Engeland gezien als we op vakantie zijn. Dan gaat hij altijd mee, samen met een voorraadje wol en de molenhaspel. Er gaat niets boven 's avonds nog even een stukje spinnen, teevee aan en dan kijken naar iets wat zo min mogelijk wordt onderbroken door reclame.
Je valt er soms gewoon bij in slaap.......

Eén van de zeven Border Collies.

Zo door de berichten heen zal ik je voorstellen aan al de honden die hier wonen.
Het zijn er weliswaar zeven, maar ze zijn allemaal uniek en heel bijzonder.
Dit is Pat, mijn grote vriend die alles leuk vindt als het maar met de baas is.
Pat is erg slim, en is een hulpje bij het schapenwerk.
Hij is verder gek op frisbeesporten en op kaas.

Delfts blauw, met een potugese draai.....

Dit is weer zo'n prachtig halssierraad van Vitorina.
Alles is handgemaakt van een speciaal soort klei en naar haar eigen inzichten en voorkeuren geglazuurd.
Zelf heb ik een heel verzameling van de meest mooie kettingen en hangers en ze zijn allemaal anders en heel erg uniek. Eigenlijk moet je ze in het echt zien en omhangen, je bent meteen verkocht.

Hoedjesgek!

Vitorina is één van mijn vriendinnen en een bijzonder expressieve dame.

Hier zie je Vitorina met één van haar eigengemaakte hoedjes.

Het bovenaanzicht is mooi te zien op de tweede foto.

De kleuren rood, roze en paars, mixen mooi samen en de frutsels geven het hoedje wat frivools.

De werkstukken van Vitorina ontstaan altijd vanuit de "losse pols", er komt geen werkbeschrijving aan te pas en dat leidt altijd tot de mooiste resultaten.

Saillant detail is, dat Vitorina niet voor niets een voorliefde heeft voor hoedjes en petten. Als warmbloedige portugese, is ze na al die jaren nog niet echt goed gewend aan de hollandse kou. Als ze bij ons verblijft slaapt ze zelfs met een slaapmuts op....

Beeldmerk.

Dit is een kruising ooi, of meer specifiek een dier wat ontstaan is uit een amoureus samenzijn van een Wensleydale Longwool ram en een Swifter ooi.
De kruisingen waren een "probeersel" van ons en we kregen er schitterende dieren van. Vooral de wol is heel bijzonder. Heel fijn van structuur en heel erg zacht en licht.
De ooi die je hier ziet is het beeldmerk geworden op drukwerk en op het logo van de webwinkel. Ze graast in Noord-Holland op een landgoed bij een vriendin van ons.

De Wensleydale Longwool schapen.

Dit zijn onze bijzondere dames. Onze Wensleydale Longwools.

Blauwe koppen, blauwe tong en blauwe oren, maar vooral heel erg groot en erg zwaar. En met een hele vracht krullen. Tegen de tijd dat de scheerder komt zijn de krullen nog veel langer.

De Wensleydale Longwool schapen hebben een hele bijzondere wol, zeer zacht, sterk en elastisch. Of je nu vilt, spint of poppen maakt, het is wol die voor vele doeleinden geschikt is. Ook het verven van de krullen gaat heel erg goed. Als je toch een streng gesponnen wol verft is het leuk om gewoon een paar lokken mee te verven, er is altijd wel een werkstuk waar je een beetje franje in kunt gebruiken.

Eén van de eerste Kleiendraad pakketten.

Dit was één van de eerste pakketten die ik verzond. Voor de gelegenheid hebben we er maar een foto van gemaakt. Het was toch een heugelijk moment.

En zo ziet een pakketje van Kleiendraad er van binnen uit.

Netjes met een kaartje erbij met een piepklein presentje.

Appels en een dronken hond

Op de onderste foto zie je één van onze appelbomen in bloei op een mooie voorjaarsdag en op de bovenste foto zie je wat het resultaat is van een prachtige en groeizame zomer. Dat wordt dus appels plukken binnenkort voordat onze oudste hond wacht tot ze een beetje gaan gisten. Vorig jaar hadden we een hond die nogal "tipsy" in de tuin lag.

Een soort voorwoord of inleiding.....

Dit is mijn blog "draadjes en praatjes" speciaal gemaakt voor al die mensen die geïnteresseerd zijn in het verwerken van wol, het houden van schapen en die het leuk vinden om mee te lezen en mee te kijken..

Je vindt hier foto's van werkstukken maar je mag ook je eigen kiekjes naar mij opsturen van je eigen creaties. Voor alle klanten van Kleiendraad, die zo creatief zijn met wol, een leuk podium om hun werkstukken te tonen en zo meer bekendheid te geven aan hun hobby's.

Het wol spinnen heb ik destijds geleerd in Epe, waar ik de opleiding aktiviteitenbegeleiding volgde.

Op de oerdegelijke Louët S10, een hoop geduld en oefening, was ik eindelijk zover. Ik had mijn eigen draad gesponnen. Hobbelig en bobbelig, maar gaandeweg leer je meer en zo wordt een verslaving geboren.

Het wolvirus is onuitroeibaar als je er gevoelig voor bent en dat ben ik.

De uitdaging zit hem nu in het uitproberen van heel veel wolsoorten en andere vezels. Kleur aanbrengen in mijn garens en steeds weer nieuwe ideeën opdoen.

Van het wol spinnen was het maar een kleine stap, naar het aanschaffen van schapen. Zeker omdat de eerste Border Collie inmiddels haar intrede in ons leven had gedaan. Zo'n hond met aanleg, daar moet je wat mee doen. Samen met een aantal andere mensen kochten we een koppeltje Drentse heideschapen.

Na onze verhuizing naar Drenthe, werden we "hobbyboer" en uiteindelijk hebben we nu drie verschillende rassen rondlopen die ons van vachten voorzien.

Maar daar hield het niet op. Doordat we een gewilde wolsoort hebben, kwam er steeds meer vraag naar wol....

Het aanbod aan vachten groeide ook. Er zijn nogal wat andere mensen hier in de buurt die hobbymatig schapen houden. Vaak heel bijzondere rassen met dito wol. Of ik daar wat mee kon? Ja natuurlijk! Een wolverslaafd persoon moet je die vraag niet stellen.... Kortom de "deel" kwam vol te liggen met allerlei zakken met wol, zelfs big bags werden er hier aangeleverd en de tractor kon de deel niet meer uit.
Zoveel wol spin ik natuurlijk in één jaar nooit op. Het idee werd geboren om een webshop te openen en die zag dan ook snel het levenslicht. De eerste klanten kwamen en het assortiment groeide ook nog eens met wol met "kleur".

Inmiddels is er op de deel een werkruimte voor mij ingericht en de wol ligt schoon en droog opgeslagen.

De tractor kan nu weer gewoon naar buiten!